گفتمان علی اصغر اسدی ::با اتفاقات ناخوشایندی که چند روز گذشته سپهر اجتماعی استان کوچک ایلام را نوردید،جامعه و رسانه های شوک زده استان از سه نزاع مرگبار با سلاح گرم را به تکاپو برای یافتن راه حلی علمی واداشت.شاید تلنگری باشد به دستگاههای پرتعدادی که با موازی کاری و دود کردن منابع ملت فقط نظاره گر رویدادهای تلخ و شوک برانگیز استان شده اند.
هنوز از میانه پی جوری ها در تاریکخانه تو در توی چرایی های بی شمار دگر کشی در استان به غایت محروم ایلام نگذشته بودیم که بار دیگر پرچم بالا نگه داشته خودکشی !!به خود تکانی داد که یادمان نرود،پرچم خودکشی ها در این استان همواره بالاست !
شاید اینگونه تصور شود که تغییر شیوه ها و ابزارها برای پایان دادن به زندگی،ذهنیت ها از پایتخت خودسوزی ایران را منحرف کرده است ،اما این تغییر الگوها صرفا ابزاری برای پاک کردن صورت مساله ایست تا مدعیان مقابله با پدیده های مخرب و چندش آور اجتماعی از طریق بازی با گونه ها بر ناکامی ها و حیف کردن منابع تخصیصی به این حوزه سرپوش بگذارند .
اما واقعیت این است که در بزرگراه بی انتهای ناکامی ها ،سوء مدیریت ها ،تبعیض ها و فقر وفلاکت استان چنبره زده بر منابع غنی انرژی ، تنها کورس دو پدیده مخرب ضد انسانی یعنی ” خودکشی ” و ” دگر کشی ” را شاهدیم ،فرقی ندارد که در لحظه کدامین از دیگری پیشی می گیرد،مهم این است که این عرابه سرکش مرگ،هر روز و هر هفته به زندگی یک انسان به ستوه آمده از تنگناها وگرفتاری ها پایان می بخشد !
آری ! فرقی ندارد،دگر کشی باشد یا خودکشی ،هر دو محصول یک بوته اند ! بوته ای به نام فقر ،خواه می خواهد فقر اقتصادی باشد،خواه فقر فرهنگی !به هر تقدیر این مردمان آسیب دیده از انواع و اقسام فقرند که برای رهایی از آن،ابزار مرگ را به سوی دیگری نشان می گیرند یا سوی خویشتن !
خبر مرگ ! پایان دادن به زندگی،خواه به دست خود یا دیگری پدیده ای تلخ و شوک برانگیز است.اما اینکه همسو با تغییر الگوها وابزارها برای تحقق این هدف شوم، رسوخ و نفوذ این پدیده به سنین پایین جامعه را شاهد باشیم،باید گفت؛ زنگ خطر به صدا در آمده است! بسیاری می شنوند،اما آنانی که باید بشنوند پنبه ها را همچنان در گوش دارند !
آری! خبر خودکشی دو نوجوان زیر هجده سال آن هم در کمتر از بیست و چهار ساعت ،بار دیگر ناقوس خطر را در پایتخت خودکشی ایران به صدا در آورده است.خودکشی دو نوجوان ایلامی و ایوانی در چند ساعت گذشته،یعنی اینکه سفیر مرگ به دست خویشتن آنهم برای رهایی از چالش های تلنبار شده زندگی وارد فاز جدیدی شده است .
باور کنیم که سالهاست عنوان پرچمداری این پدیده مذموم را به دوش می کشیم،اما مسئولین درد ندیده ای که با سیاست های نادرست و مغرورانه اشان تنها بر فقر و فلاکت این مردمان افزوده اند ،به جز پر کردن مربع چک لیست بازرسی ها، برای رهایی به ظاهر ولینعمتانشان از زیر این حجم بالا از تنگدستی و فلاکت هیچ کاری نکرده اند !اگر دیر بجنبید دیری نیست که این شتر با بار انبوه اندوهش بر درب خانه های شما هم زانو خواهد زد !