در به دری تنها به خاطر یک عکس / درد و رنجی که دیده نمی شود !

گفتمان مجتبی کاور :: دوام و قوام آن همه منت و قهرمان جلوه دادن خود به عنوان ناجی تنها یک روز بود ! ولی جولان در فضای مجازی گرفته تا صدا وسیما ،نامه نگاری های مکتوب و موج سورای در فضای رسانه ای بیش از یک هفته زمان برد ! و از آن زمان تاکنون مردم همچنان به خاطر گرفتن یک عکس درد و رنج می کشند و خبری از قهرمانان نیست! که درد و رنج مردم و بیماران سرگردان در شهر های همجوار را ببینند ! و آنچه که به یادگار ماند عکس سلفی مسئولان با دستگاه سی تی اسکن سیار که خود نیاز به درمان دارد.

حکایت تکراری نبود، دستگاه سی تی اسکن کم بود حال باید از خراب شدن دستگاه رادیولوژی و سرگرانی دوباره مردم قلم بزنیم که آیا مردم دهلران سزاوارند این چنین در نقطه صفر مرزی در اوج مرز داری، ، چاه های فراوان نفت گاز ، بهشت گمشده کارگران غیر بومی، بیکاری فرزندان خود ، سپر دفاعی کشور در دروان دفاع مقدس ، مرزداران بدون مزد ؛ درد و رنج ناشی از نبود امکانات درمانی بکشند آیا به راستی مسئولان چشمی برای دیدن و گوشی برای شنیدن مشکلات این مرزدارن غیور دارند !

نمی دانم مسئولان از درد و رنج خانواده که از سر ناچاری برای درمان خانواده خود شب را در جاده چهار خطه که در انبوه وعده ها فراموش شده به مردم دهلران داده بودند، را درک می کنند که تنها برای یک عکس تشخیصی راهی خوزستان می شوند و عده ای هم به خاطر مشکلات فروان مالی ، قید درمان خود را زده اند تا در این شرایط سخت سر بار خانواده نشوند و درد را به قیمت از دست دادن جان خود می خرند !

آنچه که برای همه آشکار شده بی خیالی مسئولان و در به در شدن مردم است مردمی که گویا هیچ کسی صدایشان را نمی شنود.

به راستی مردم دهلران در پازل نگاه مسئولان قرار دارد یا نه! اگر دارد این چه مصیبتی است که مردم در قرن ۲۱برای یک عکس تشخیصی که از ابتدایی ترین حقوق بیماران است کیلومتر ها مسافت را باید طی کنند ؟اگر نیست چطور چشمتان منابع نفت گاز ، آب خاک کشاورزی این منطقه را می بیند ولی گرفتاری و سرگردانی مردم را حتی برای لحظه ای در نگاه شما دیده نمی شود !

می نویسم که مسئولان ! دیگر گوش مردمان شهرم پر از وعده های بی پایان شما است ! ما را با درد های بی پایان خود بگذارید و وعده ندهید ! چرا که اشتغال ، عمران ، آبادانی که وعده داده بودید نسل به نسل دارد می چرخد …!