وقتی نخست‌وزیر ۶۶ ساله ژاپن، داوطلبانه کنار می‌رود، آن دسته از مسئولین ما که از سن بازنشستگی فراتر هستند، باید این اقدام درس‌آموز را سرمشق خود قرار دهند و داوطلبانه کنار بروند.
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: شینزو آبه، نخست‌وزیر ژاپن به علت ضعف جسمی استعفا داد و درباره علت این استعفا گفت: نگران هستم که ضعف جسمی من در تصمیم‌گیری‌هایم اثر بگذارد و این به سود ژاپن نیست. به همین دلیل، کنار رفتن را بر ماندن ترجیح داده‌ام.
این اقدام نخست‌وزیر ژاپن برای آن دسته از مسئولین کشور ما که تا سنین بالاتر از ۹۰ سالگی هم همچنان به منصب و مقام می‌چسبند و حاضر نیستند کنار بروند، بسیار درس‌آموز است. ما اکنون در کشورمان، افرادی بالای ۷۰ سال در مسئولیت‌ها داریم که هنوز آرزوی به دست آوردن مسئولیت‌های بالاتر دارند. افرادی در سنین میان ۷۰ و ۸۰ سالگی داریم که دارای ده‌ها مسئولیت هستند و باز هم برای به دست آوردن مناصب دیگر تلاش می‌کنند. افرادی بالای ۸۰ سال سن داریم که برای راه رفتن مشکل دارند ولی مسئولیت‌های حساسی برعهده آنان است.
نخست‌وزیر ژاپن اکنون ۶۶ سال دارد و بدون آنکه فشاری برای کنار رفتن بر او وارد شده باشد، خودش داوطلبانه کنار رفته است. این، یعنی احترام قائل شدن برای حقوق مردم. ما که مسلمان هستیم و در یک نظام اسلامی زندگی می‌کنیم، باید به دستور اسلام تعهد بیشتری به حقوق مردم داشته باشیم و به همین دلیل باید در کنار رفتن از مناصب و فرصت را برای افراد توانمندتر فراهم کنیم ولی حاضر نیستیم قدرت را به دیگران واگذار کنیم.
دو سال قبل، قانون منع بکارگیری بازنشستگان، اجرائی شد ولی این قانون هم نتوانست چسبیدگان به قدرت و مناصب را کنار بزند. علت اینست که اولاً این قانون با تبصره‌های متعدد و استثناهای فراوان، کاملاً خنثی شد و ثانیاً به درستی هم اجرا نشد و هرکس و هر دستگاه نهاد و ارگان به بهانه‌های مختلف افراد موردنظر خود را با توصیه‌ها و فشارها و رانت‌های گوناگون در مسئولیت‌ها و مناصب نگهداشتند و مانع جابجائی شدند. این، یعنی به بازی گرفتن قانون و پایمال کردن حقوق مردم.
وقتی نخست‌وزیر ۶۶ ساله ژاپن، داوطلبانه کنار می‌رود، آن دسته از مسئولین ما که از سن بازنشستگی فراتر هستند، باید این اقدام درس‌آموز را سرمشق خود قرار دهند و داوطلبانه کنار بروند. توجیهاتی از قبیل اینکه بهتر از من پیدا نمی‌شود، من احساس تکلیف می‌کنم و کشور به من نیاز دارد، فقط نوعی خودخواهی و خودبرتربینی است. کشور ما نیروهای توانمند زیادی دارد که اگر به بهانه‌های گوناگون طرد نشوند، بسیاری از مشکلات با حضور آنها در مسئولیت‌های کلیدی برطرف خواهد شد و به دور و تسلسل باطلی که مدتهاست گرفتار آن هستیم پایان داده خواهد شد.