به گزارش گفتمان: امیرعلیحیدر امیری با بیان اینکه پدر و مادر مظهر مهر و محبت و الگوی فرزندان هستند، اضافه کرد: فرزندپروری مهمتر از فرزندآوری است.
وی با بیان اینکه بچهدار شدن راحتتر از فرزندپروری است، افزود: به تقویت و حمایت در پیشرفت روحی، عاطفی و فکری فرزندان فرزندپروری اطلاق میشود و والدین باید این رشد و پیشرفت فیزیکی و معنوی آنان را مدیریت و هدایت کنند.
امیری با بیان اینکه فرزندان باید به این درک برسند که والدین بهدنبال تعالی مادی و معنوی فرزندان هستند و برای رسیدن به این امر باید از مسیر محبت وارد شد، اضافه کرد: فرزندپروری دارای شاخصههایی است که یکی از آنان صحبت کردن با فرزند، با زبان کودکی است چراکه از والدین الگوبرداری میکنند و خیلی از رفتارهای کودکان، والدین را به یاد دوران کودکی خودشان میاندازد.
این کارشناس مسائل خانواده با اشاره به اینکه فرزندان بیش از هر چیزی به رفتار والدین صحبت میکنند و به یک معنا کودکان آینه تمامنمای والدین هستند، تصریح کرد: در برخورد با بچهها احساس کنید که ضبط صوت پیش ماست و فرزندان همه رفتار، برخورد، حرکات و احساسات والدین را ضبط میکنند.
وی از شاخصههای فرزندپروری را داشتن حضور فعال و در عین حال نامحسوس در زندگی فرزندان دانست و گفت: حضور در زندگی فرزندان باید نامحسوس باشد چراکه فرزند اگر احساس کند که زیر نظارت مستقیم است دچار استرس میشود و اعتماد به نفس پیدا نمیکند.
امیری با بیان اینکه والدین باید فرزندان را با آغوش گرم پذیرا باشند، گفت: در تربیت فرزندان، آنچه مهم است تفاوت اصول تربیتی به اقتضای سن است چراکه تربیت فرزند در سنین مختلف با هم تفاوت دارد.
این مدرس حوزه و دانشگاه با بیان اینکه والدین همیشه بر زندگی فرزندان توجه داشته باشند و مدیریت بر آنان باید نامحسوس اما مستمر باشد، بیان کرد: توجه دادن فرزندان به رعایت قانون و دادن مشوقها از دیگر اصول فرزندپروری است کمااینکه در تربیت فرزندان، والدین باید هماهنگ باشند تا دوگانگی تربیتی و هویتی ایجاد نشود.
وی آموزش نظم به فرزندان را از دیگر اصول فرزندپروری دانست و اظهار کرد: والدین در رفتار، گفتار، نشستن، عبادت و صلهرحم، نظم و انضباط را رعایت و به عهد و پیمان خود با فرزندان وفا کنند چراکه فرزند از والدین الگو میپذیرد.
امیری بیان کرد: تنبیه فرزندان باید در جهت آگاهسازی فرزندان باشد و فرزند باید بداند اگر تنبیه شده، دلیل داشته است، کمااینکه تنبیه کردن باید در حدی باشد که فرزند، کینه به دل نگیرد.