گفتمان، علی اصغر اسدی :: بعضی وقتها سکوت کردن عین سنگینی و متانت محسوب می شود ،چرا که گشودن زبان از سوی برخی انسانها که حتی مهارت چرخاندن آن را ندارند ،جز خسران چیزی از این چرخش عاید مردم و سیستم سیاسی نخواهد شد.
مدتی است موضوع مسمومیت دانش آموزان به یک چالش جدی برای مردم و منافع ملی کشور تبدیل شده است .
مساله ای که قطعا اهمیت شناسایی ریشه های آن و برخورد جدی با عوامل پشت پرده و پس پرده این رویداد از نان شب هم برای مسولین کشور واجب‌تر است
چرا که استمرار این وضعیت باعث شکل گیری این سوال در اذهان مردم شده است که چنانچه مبنا را گفته مسولین قرار دهیم و این اقدام خباثت بار و خسارت بار از سوی دشمنان طرح ریزی و اجرا می شود، پس دستگاههای امنیتی چکاره اند؟
چطور می شود سیستم هوشیار امنیتی که در اغتشاشات اخیر با بهره گیری از هر ابزار شناسایی در کمتر از ۲۴ ساعت اغلب افراد شرکت کننده در اعتراضات را شناسایی و دستگیر کردند
چطور دستگاهای امنیتی و انتظامی با وجود کمترین سرنخ توانستند عوامل شهادت نیروهای بسیجی را شناسایی ،در کمترین زمان ممکن و برخلاف اطاله دادرسی های رایج در دستگاه قضایی حکم اعدام آنان را صادر و مراحل تایید رای در دیوان و استیذان برخلاف پرونده های قتل که گاها تا ۵سال زمان‌بر است اما تمامی این مراحل در یکماه به سرانجام رسید و عوامل نیز به مجازات رسیدند!
اما با این وجود بیش از یکماه است که امنیت جانی و روانی دانش آموزان و آسایش روانی خانواده ها در معرض آسیب قرار دارد و هر روز دهها مدرسه در کشور دستخوش حمله شیمیایی قرار می گیرد و دستگاههای امنیتی و قضایی و انتظامی کشور از شناسایی یک عامل هم عاجزند؟
مگر می شود ؟ دستگاههایی که درازی دستان آن آمریکای لاتین و قلب اروپا و آسیا را هم در نوردیده و حتی آسمان را هم در تیررس خود قرار داده اند نتوانند دستان دشمن را در درون مدارس داخل کشور شناسایی کنند ؟
آیا این موضوع در ذهن مردم باعث رسوب این سوال نخواهد شد که چه عاملی پشت پرده این رویداد قرار دارد که اینگونه سیستم امنیتی و قضایی کشور را مستاصل نماید ؟
آیا این وسط مردم حق ندارند از خود سوال بپرسند که چرا امنیت روانی آنان برای مسولین کشور اهمیتی ندارد ؟
آیا با وجود مواضع متفاوت و سرتاسر متناقض مسولین کشور ،نباید رسانه های بیگانه این اتفاق تلخ را به اخبار شیرین خود مبدل کرده و افکار عمومی کشور را سرشار از ابهام و شک و تردید نسبت به مسولین کشور کنند؟
البته در این بین بهترین کار برای مسولینی که مهارت چرخاندن زبان خود را هم ندارند سکوت است !
می گویید چرا ؟
وقتی که مسئول کشور می گوید این اقدام خبیثانه کار طراحان شعار زن زندگی آزادی است !
آیا مردم در سایه سکوت مرگبار دستگاههای مسول و بی تدبیری آنان در شناسایی و برخورد با عاملین این رفتار خسارت بار ،حق ندارند در تفسیر چرایی این رویداد بگویند: آهان! پس کار خودشان است تا مردم را از طراحان شعار زن زندگی آزادی بدبین کنند ؟؟
پس توصیه می کنیم، سکوت کنید و با هر بار چرخش غلط زبان در دهان گشادتان ،بیش از این به بی اعتمادی ها و فاصله مردم از مسولین دامن نزنید ! سکوت کنید که منافع کشور در سایه سکوت شما تامین می شود!
ثبت دیدگاه