گفتمان: پدیده مذموم خودکشی یکی از بدترین آسیب های اجتماعی رایج در استان ایلام است که متاسفانه بدلایلی که بنای پرداختن بدان در این مقال نیست ،توانسته در سال‌های اخیر پرچم استان را بالا نگه دارد.
هرچند با وجود سابقه طولانی جولان این آسیب مخرب در استان، صحبت ها ،نشست ها و طرح های کاغذی بسیاری بعنوان مقابله با خودکشی در سطح دستگاههای مرتبط به گوشمان خورده ،اما بواقع هنوز راهکار علمی بمنظور متوقف نمودن آن شاهد نبوده ایم.
چرا که واقعیت این است از یک سو موازی کاری دستگاههای متعدد و غیر تخصصی و از سوی دیگر عدم حصول نتیجه ای مبتنی بر اصول علمی برای مقابله با آن در میدان کارزار، استمرار حضور این پدیده در استان را در پی داشته است.
از اینروست که سایه سنگین و دهشتناک خودکشی همچنان بر سر یکایک ایلامیانی قرار دارد که این پدیده را بعنوان بخشی از شخصیت خود پذیرفته و به محض برخورد با هرگونه مشکلی،بعنوان نهایی ترین راهکار ، توسل بدان را جستجو می کنند.
این موضوع باعث شده تا متاسفانه خودکشی صرفا با تبعیت از بروز شدن ابزار ،شکل خود را تغییر دهد و شوربختانه تر اینکه به لایه های پایینی جمعیت استان نیز رسوخ نماید.
خودکشی یک دختر بچه ۱۲ ساله دره شهری در شب گذشته را باید نمونه عینی این رسوخ ویرانگر نامگذاری کرد ،اقدامی نگران کننده که می تواند زنگ خطری جدی برای حرکت خزنده این پدیده شوم به درون رنج سنی پایین جامعه تلقی کرد.
آنگونه که گفته می شود این دانش آموز ۱۲ ساله بدلیل مشکلات مستولی شده بر خانواده اش که میشد با یک اقدام روان درمانی مانع از شکل گیری آن شد ، اما نشد تا شد آنچه را نباید می شد!
امید است این زنگ خطر ،هشدارباشی قلمداد شود برای دستگاههای متولی که کنترل خودکشی در ایلام را صرفا بر روی کاغذ و پرونده گزارش عملکردهای خود جستجو می کنند.
ثبت دیدگاه