گفتمان زاگرس:: شهر ایلام یکی از معدود شهرهای کشور است که از مکان های فرهنگی و تفریحی محروم است ،مکان هایی که بتواند برای ساعاتی میزبان مردم خسته و مایوس از سختی ها و فشارهای زندگی شور.
شاید طبیعت زیبا و منحصر به فرد ایلام در فصولی ازسال جور این نقص مشهود شهری را بکشد اما همچنان بخش قابل توجهی از مردم برای گذران لحظات سخت خود مفری جز تفرجگاه‌ها و نقاط تفریحی شهر پیدا نخواهند کرد
پس از فراز و نشیب های متوالی بالاخره به مدد نگاه خوب و کارشناسانه مدیریت وقت شهری ،پیاده راه طالقانی به تنها مرکز تجمع و پیاده روی و تفریح شهروندان ایلامی مبدل شد
پیاده راهی که با وجود تحمیل گره های کوز ترافیکی به شهر اما همچنان کلیدی ترین و مهمترین فضای گذران اوقات بیکاری شهروندان و حداقل برای ساعاتی از روز به ملجآ افرادی تبدیل شده که در بین انواع و اقسام گرفتاری های روانی محاصره شده اند
اما و اما ماه‌هاست تنهای فضای تفریحی و پیاده روی شهروندان به تصرف منفعت طلبان و سودجویان دست فروش از یک سو و به محل گردنکشی چهره های خشن و مخوف لاابالی درآمده است
کیست نداند براساس قانون فضاهای عمومی شهر از پیاده راهها گرفته تا پارک و خیابان به عموم مردم تعلق ندارد و هرکسی تحت هر عنوانی بخواهد از این معابر برای انتفاع فردی استفاده کرده و موجبات آزار و تضییع حقوق شهروندان را فراهم آورد، در حکم متجاوز است.
طبق ماده (۶۹۰) فصل بیست و ششم از کتاب تعزیرات قانون مجازات اسلامی هرگونه تجاوز، تصرف عدوانی، ممانعت از حق و مزاحمت از حق در املاک دولتی، وابسته به دولت، شهرداری‌ها و اوقاف مستوجب یک ماه تا سه سال حبس است؛البته تعریف دقیق ممانعت و مزاحمت از حق مشمول تلفیق این ماده و مواد (۱۵۸) تا (۱۶۳) فصل هشتم آیین دادرسی مدنی است؛ از سوی دیگر طبق ماده (۵۵) قانون شهرداری‌ها به این دستگاه اجازه داده شده بدون دستور قضایی برای برچیدن بساط سد معبر که از مصادیق مزاحمت است، اقدام کند؛ لذا ایجاد مزاحمت جرم است. البته سد معبر مصادیق زیادی دارد که بعضی از آن‌ها مانند تکدی‌گری صراحتا در قانون مجازات اسلامی جرم‌انگاری شده است.
حال رفته رفته یک خانواده خاص با پهن کرده بساط میوه فروشی در بخش مرکزی پیاده راه طالقانی عملا حقوق شهروندان را تضییع و با سرو صدا عملا آرامش روانی مردم را برهم زده اند
کاری به حرکات نمایشی موتورسواران نداریم که پیاده راه را با پیست موتور سواری اشتباه گرفته اند و از حضور پرتعداد اوباش و چهره های مخوفی که به هر بهانه ای شهروندان را زیر فحاشی های رکیک له می کنند!
اگر همین یک مورد تصرف فضای عمومی از سوی دست فروشان را بعنوان یک اقدام مجرمانه مبنا قرار دهیم برای ورود دستگاه حامی حقوق شهروندان کفایت می کند.
حقیقتا بارها مشاهده شده است تیم اجرائیات شهرداری از توان و جربزه لازم برای برخورد قاطع با این افراد متجاوز برخوردار نیست ،شاید جمع کردن بساط یک کودک کار برای آنان افتخار باشد اما در مواجهه با متجاوزان به حریم عمومی هیچ قدرتی داره نیستند!
ماموران نیروی انتظامی حاضر در محل نیز صرفا وقوع جرم مشهود را به انتظار می کشند ! که آن هم تعریف خاص خود را می طلبد ،اینجا تنها حق شهروندان است که در بین بی تفاوتی ها در حال پایمال شدن است و این روح و روان مردم است که مرتب باید آثار چنگ اندازی مزاحمین را بادیگر مشکلات روانی خود جمع بسته و تحمل کند!
حال از دادستان ایلام به عنوان مدعی العموم انتظار داریم با توجه به شرایط حاکم بر پیاده راه طالقانی ،خود به این مساله ورود کرده و با جمع کردن بساط متجاوزین ،پیاده راه به مردم باز گرداند
بطور قطع شهروندان ایلامی با نظاره رفع تجاوز از پیاده راه طالقانی و احساس آرامش در اوقات فراغت خود و احساس رضایت از حاکم شدن قانون در این نقطه عمومی ،اعتمادشان به دستگاه نظارتی و قضایی دو چندان خواهد شد.
ثبت دیدگاه