کارشناس زبان و ادبیات فارسی در چهارمحال و بختیاری گفت: می‌توان برای ماندگاری زبان و گویش‌های محلی در هر منطقه در کنار درس زبان و ادبیات فارسی این گویش‌ها و زبان‌ها را به دانش‌آموزان آموزش داد تا آن‌ها بر سر شوق بیاییند و از کاربرد زبان مادری خود خجالت نکشند.
به گزارش گفتمان زاگرس:اسفندیار ساکنیان با بیان اینکه زبان یک وسیله ارتباط کلامی است، اظهار کرد: افراد معمولا با استفاده از کلمات، لغات، کنایه، اشاره، گفتار و رفتار با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند، گذشتگان سالیان بسیاری را صرف حفظ لغات زبان فارسی کردند و شاهنامه امروز یکی از منابع قوی لغات فارسی است.
این کارشناس زبان و ادبیات فارسی افزود: در طول یک سده اخیر دهخدا به جمع‌آوری لغات زبان فارسی در فرهنگ لغت خود پرداخت و هم‌اکنون بزرگترین منبع لغات فرهنگ لغت مربوط به دهخدا است، اما به علت گستردگی کلمات و لغات زبان فارسی این منبع کامل نیست، زیرا در خرده فرهنگ‌های کشور کلمات و لغاتی وجود دارد که در تمامی فرهنگ‌های لغت به آن توجهی نشده است.
وی با تاکید بر اینکه ضرورت جمع‌آوری لغات موجود در تمامی خرده فرهنگ‌های کشور احساس می‌شود، بیان کرد: در هر کلمه‌ای یک فرهنگ نهفته و قطعا برای ساخت این لغت یا کلمه، کاربردی وجود داشته است، بنابراین جمع‌آوری این لغت‌ها برای گسترش زبان فارسی موثر خواهد بود.
ساکنیان در خصوص کلمات به‌کار برده شده در گویش‌ها و زبان‌های محلی اقوام مختلف ایران زمین، توضیح داد: این گویش‌های محلی نیز در گسترش زبان فارسی تاثیرگذار است، در بسیاری از نقاط جهان افرادی که به اهمیت این مسئله پی بردند، این زبان‌ها حفظ و حراست شدند، زبان گویای پیشینه فرهنگی مردمان هر دیار است، اما در کشور ما این مسئله زیاد جدی نگرفته شد.
این شاعر اشعار کلاسیک و سپیدمحلی ادامه داد: برخی معتقد هستند گویش‌های محلی زائد است و همه افراد جامعه باید به یک زبان واحد و سلیس فارسی با یکدیگر سخن بگویند، اما باید به این نکته توجه کرد که هر کلمه‌ای که ساخته شده، کاربردها و ضرورت‌های خاص خود را داشته است.
وی خاطرنشان کرد: در چهارمحال و بختیاری مردم با سه زبان فارسی، لری و ترکی با یکدیگر صحبت می‌کنند، یعنی در این استان آمیختگی زبان‌ها وجود دارد، همچنین نقاط مختلف استان گویش‌های محلی از جمله دهکردی، قهفرخی، بروجنی و … نیز وجود دارد، حتی زبان لری مردم چهارمحال و بختیاری با زبان لری سایر مناطق کشور متفاوت است.
ساکنیان افزود: مردم در گویش‌های محلی از کلماتی استفاده می‌کنند که هر کدام کاربرد خاصی دارد، این کلمات نشان‌دهنده پیشینه فرهنگی چهارمحال و بختیاری است و باید در قالب یک مجموعه لغت جمع‌آوری شود، در گذشته برخی از شاعران دانسته و ناداسته به سرودن اشعار با گویش محلی می‌پرداختند و این مسئله موجب ماندگاری این گویش‌ها شد.
این کارشناس زبان و ادبیات فارسی با اشاره به اینکه امروز تعداد افرادی که به گویش‌های محلی شعر می‌سرایند در حال افزایش است، یادآور شد: این زبان‌ها و گویش‌ها از گذشتگان ما به ارث رسیده است و باید از آن‌ها حراست و به آیندگان منتقل کنیم.
وی با تاکید بر اینکه زبان مردمان حوزه مرکزی زاگرس به هم نزدیک است، گفت: همچنین اشتراکات زیادی در فرهنگ مردمان این مناطق وجود دارد، قطعا جمع‌آوری تمام لغات فارسی از توان یک نفر خارج است و همه افرادی که در حوزه فرهنگ و زبان کار می‌کنند باید در این زمینه تلاش کنند.
این شاعر اشعار کلاسیک و سپیدمحلی عنوان کرد: می‌توان برای ماندگاری زبان و گویش‌های محلی در هر منطقه در کنار درس زبان و ادبیات فارسی این گویش‌ها و زبان‌ها را به دانش‌آموزان آموزش داد تا آن‌ها بر سر شوق بیاییند و از کاربرد زبان مادری خود خجالت نکشند.
ایسنا