گفتمان، علی اصغر اسدی :: درست یک روز پس از مراسم تحلیف مسعود پزشکیان بعنوان رییس دولت چهاردهم جمهوری اسلامی ، ترور هدفمند اسماعیل هنیه رییس دفتر سیاسی حماس در قلب تهران، چالش بزرگی را در پیش پای دولت نوپای وی خلق کرد.
در حالی که مسعود پزشکیان با تکیه بر شعار وحدت، همدلی و تنش زدایی در دیپلماسی جمهوری اسلامی با کشورهای منطقه و جهان، سیاستی متفاوت تر از قبل را بعنوان راهبرد اساسی دولت متبوع خود برای غلبه بر برخی بحران های مهم کشور عرضه نمود، اما ترور رییس دفتر سیاسی حماس بعنوان یک ابر چالش دیپلماتیک، آنهم یک روز پس از حضور پزشکیان در پاستور و قبل از معرفی کابینه، بسیاری از معادلات این حوزه را دچار دگرگونی عمیقی نموده است.
رویدادی هدفمند که در یک سو، اعتبار جهانی و استراتژی بازدارندگی امنیتی و دفاعی ایران را در پیشگاه ناظران منطقه ای و جهانی دچار خدشه نموده و از سویی دیگر خالق علامت سوال ها و ابهامات فراوانی در اذهان افکار عمومی کشور شده است.
چرا که در یک سو ترور یکی از رهبران جریان مقاومت در قلب کانون راهبری و حمایت جبهه مقاومت، تداعی گر ضعف ساختارها و بنیه امنیتی و دفاعی آن شده و در ادامه راه تزلزلی اجتناب ناپذیر را در رهبران محور مقاومت منطقه ایجاد و از سویی نیز اذهان عمومی داخلی را در خصوص قدرت بازدارندگی کشور دچار تشکیک کرده و میتواند امنیت و قدرت دفاعی بعنوان مهمترین دستاورد چهل ساله نظام را مخدوش نماید.
بدیهی است واکاوی چرایی این ترور آن هم در روز اول آغاز دولت وفاق ملی که با شعار تنش زدایی، دیپلماسی متوازن و صلح و آرامش پای بر عرصه مدیریت کشور نهاده است، گویای نیات مخرب هدفمندی است که بواقع استراتژی و سیاست خارجی دولت جدید ایران را سیبل اهداف خود کرده است.
حال که مسعود پزشکیان سیاست راهبردی خود را بر تنش زدایی در سیاست خارجی استوار نموده است، برای نیل به اهداف پشت پرده این ترور هدفمند، ابتدا باید بدنبال پاسخی برای این سوال بود که تنش زدایی در سیاست خارجی دولت، کام چه کسانی را تلخ و اصولا تنش زدایی در سیاست خارجی کشور و نیل به اهداف مستتر در برنامه های پزشکیان، به زیان چه گروه سیاسی یا چه کشورهایی تمام خواهد شد؟
از اینرو ترور اسماعیل هنیه در تهران را نباید صرفا ترور یک شخصیت سیاسی یا رهبر یک جریان مقاومت قلمداد کرد، بلکه باید آن را ترور برنامه ها و سیاست های منطقه ای و جهانی دولت چهاردهم معنا بخشید که اجرایی شدن آنها ناکامی های فراوانی را به جریانات سیاسی تحمیل و مرگ سیاسی شخص نتانیاهوی گرفتار شده در بحران مرگبار چندماهه اخیر خود با حماس و حزب الله را تسریع خواهد بخشید.
بی تردید این ترور هدفمند تاثیرات اجتناب ناپذیری را بر سیاست خارجی تنش زدای دولت چهاردهم برجای خواهد گذاشت، چرا که اینک مسعود پزشکیان در سر یک دور راهی قرار گرفته است ؛ در یک راه چشم بستن بر این واقعه و استمرار راهبرد صبر استراتژیک نظام قرار دارد و پی گرفتن آن اقتدار، امنیت و بازدارندگی ایران را در نگاه افکار عمومی داخل و خارج به فنا خواهد داد و دست رژیم اسراییل را برای اجرای ترورهای بیشتر در درون کشور بازتر خواهد گذاشت.
در راه دیگر نیز حمله به اسراییل با هدف ترمیم اقتدار مخدوش شده نظام بعنوان مطالبه یک مطالبه عمومی قرار گرفته است، چرا که حمله به اسراییل در سطحی که بتواند با تنبیه این رژیم، بازسازی اقتدار امنیتی نظام را رقم بزند، مستلزم هزینه هایی از جنس گسترش درگیری ها به درون کشور و ورود دیگر بازیگران بین المللی همچون آمریکا و انگلیس خواهد شد، موضوعی که سالهاست بعنوان استراتژی ایران هراسی و تهدید حذف موجودیت اسراییل در صدر سیاست های تندروهای این رژیم قرار گرفته است.
از این منظر ترور هنیه در آغازین روز شکل گیری دولت چهاردهم را باید ابرچالشی در مقابل استراتژی و برنامه های دولت چهاردهم نامگذاری کرد که قطعا هر نوع تصمیم گیری پیش گفته شده پیرامون آن میتواند به نفع دو گروه تمام شود؛
گروهی در داخل که قدرت گیری خود را در گرو ناکامی دولت چهاردهم در تحقق اهداف و شعارهایش جستجو کرده و گروهی در سرزمین های اشغالی که بقای خود را در استمرار چالش و نزاع در پیرامون خود و برجسته سازی تهدید نظام ایران برای بقای اسراییل معنا کرده اند.
| بیشتر بخوانید: |
| مراقب تاکتیک وارونه سازی اسراییلی ها باشیم |
| مذاکرات وین؛ چرا زمان به نفع اسرائیل است؟ |
ثبت دیدگاه