گفتمان: در بین تمامی کشورها کشت و تولید گندم یکی از مهمترین محصولات استراتژیک محسوب می شود.
از اینرو کشورها سعی نموده اند بر اساس یک استراتژی میان مدت یا بلند مدت از طریق بکاربست متد نوین، تغییر ژنتیک و اصلاح بذور و مهمتر از آن حمایت از گندمکاران افزایش تولید این محصول را رقم زنند.
در کشور ما هم که از دهه های گذشته استراتژی افزایش تولید این محصول استراتژیک را در دستور کار قرار داده اند.
به مدد تلاش گندمکاران و حمایت دولت در دهه هفتاد برای اولین بار این چشم انداز محقق و جشن خودکفایی این محصول را شاهد بودیم .
متعاقب آن در دهه های بعد، بدلایلی که در این مقال نمی گنجد، با بازگشت به نقطه اول، بازهم در زمره وارد کنندگان گندم قرار گرفتیم
مع الاسف در سال های اخیر بدلیل عدم تغییر در شیوه مصرف و استمرار بی توجهی ها در حمایت از تولید کنندکان که به شکل افزایش قیمت نهاده های کشاورزی همچون کود، بذر و سموم نمود یافت ، موضوع خودکفایی در تولید گندم به محاق رفته است.
همه این موارد در حالیست که دولت ها به جای افزایش قیمت خرید تضمینی این محصول ، گاها پرداخت طلب گندمکاران را پشت گوش انداخته و این موضوع با شکل بی رغبتی در کشاورزان ظهور و بروز یافته تا آنان را به سمت کشت های سودآور اما غیر استراتژیک سوق دهند.
در این بین استان ایلام بدلیل بهره مندی از اراضی مستعد و شرایط آب و هوایی مطلوب ،نقش بسزایی در تولید گندم کشور ایفا نموده است ،به گونه ای که با وجود قلت سطح زیر کشت ، بخش قابل توجهی از تولید گندم کشور به این استان کوچک اختصاص یافته است.
موضوعی که در نشست خبری روز گذشته مورد توجه رییس سازمان جهاد کشاورزی استان قرار گرفت و از آن بعنوان خودکفایی این محصول یاد شد .
تا اینجا کار صرف نظر از درستی یا نادرستی ادعای رییس جهاد کشاورزی استان در خصوص بزرگنمایی تولید گندم و خودکفایی آن ، ذکر یک نکته حائز اهمیت است.
در حالی که مسئولین استان و در راس آن دستگاه تخصصی حوزه کشاورزی مقوله افزایش تولید گندم و خودکفایی مورد ادعا را به نام خود سند زده اند که اگر هم ادعای فوق را به واقعیت نزدیک بدانیم ، باید از آن تحت عنوان پزی عالی یاد کنیم که بی توجه به جیب خالی گندمکاران در رسانه ها فریاد زده می شود .
رییس دستگاه تخصصی متولی امر کشاورزان در شرایطی تلاش کشاورزان گندمکار را بعنوان عملکرد خود ثبت و ضبط می کند که کمی آنسو تر همین کشاورزان راقم این افتخار به دلیل عدم دریافت بهای گندم تحویلی خود در بدترین شرایط اقتصادی ممکن قرار گرفته اند.
جای تامل دارد ، در حالیکه پرداخت طلب گندمکاران و ناکامی آنان در پرداخت هزینه های کاشت ، داشت و برداشت به مهمترین چالش این صنف پرتلاش مبدل شده است ، مدیران جهاد به جای تلاش برای کاهش دغدغه های این قشر زحمت کش ، با مصادره کار و تلاش آنان پروسه رزومه سازی برای خود را کلید زده اند.
مدیران جهاد کشاورزی زمانی میتوانند دسترنج کشاورزان را بعنوان عملکرد خود فریاد بزنند که به موازات آن برای کاهش دغدغه های این قشر زحمتکش و پرداخت دسترنج سالیانه آنان تلاشی از خود نشان دهند.
این خبطی بزرگ ، اجحافی نابخشودنی و رفتاری غیر اخلاقیست که در یک سو مدیران ازتلاش و زحمات یک قشر برای خود پشته سازی کنند و بر روی آن موفقیت خود را فریاد بزنند ، اما همزمان این عزیزان زیر بار قرض و قوله تولید همین محصول کمرشان خرد شود !
بنابراین چنانچه مسولین جهاد به مقوله خودکفایی گندم ایمان دارند ،ابتدا به ساکن باید بدیهی ترین ابزار تحقق و استمرار آن یعنی حمایت از گندمکاران ، پرداخت طلب آنان و خلق انگیزه مضاعف در این قشر را فراهم آورند ، چرا که این رفتار مصداق عینی پز عالی مسولین و جیب خالی گندمکاران قلمداد می شود
ثبت دیدگاه