به گزارش گفتمان زاگرس: قلم انسولین از یک کارتریج (یکپارچه یا قابل تعویض) و یک درجه تنظیم دوز دارو تشکیل شده‌است که نخستین بار در سال ۱۹۸۵ توسط کمپانی نوو نوردیسک تولید شد استفاده از قلم نیازمند سرسوزن یکبار مصرف است و قلم‌ها بدون سوزن تولید می‌شود.
در زمان حاضر بیشتر بیماران دیابتی به دلیل سهولت در نگهداری و حمل و نقل نسبت به ویال انسولین و سرنگ، دقت بالاتر در تنظیم دوز به هنگام تزریق، استفاده آسان‌تر برای افراد دچار لرزش دست و درد کمتر به هنگام تزریق (بسته به سرسوزن مورد استفاده) بیشتر استفاده از انسولین‌های قلمی خارجی که از آن برای تزریق و مدیریت دیابت استفاده می‌شود تمایل دارند.
اما کمبود قلم انسولین خارجی باعث شده تا با وجود وفور انسولین داخلی در بازار بیماران دیابتی برای یافتن این داروی وارداتی سرگردان داروخانه‌ها شوند.
سید مسعود حسینی اظهار کرد: یک هزار و ۱۳۰ قلم انسولین در سه داروخانه این شهرستان توزیع شده است و توزیع انسولین هم انجام گرفته است.
معاون توسعه مدیریت و منابع استانداری کهگیلویه و بویراحمد تصریح کرد: چنانچه مردم در جایی گزارش دادند که کمبود انسولین وجود دارد به این دلیل است که به دنبال نوع خارجی آن هستند، در حالی که به لحاظ تاثیرگذاری نوع ایرانی با خارجی آن برابری می کند.
وی افزود: طبق گفته معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی استان هیچ گونه کمبودی در توزیع انسولین در استان و به ویژه شهرستان بهمئی وجود ندارد.
حسینی عنوان کرد: تامین داروهای بیماران خاص از جمله دیابتی‌ها در شهرستان‌های استان به دلیل فاصله زیاد تا مرکز استان در دستور کار معاونت غذا و داروی دانشگاه علوم پزشکی باشد.
طبق آخرین آمارهای منتشر شده، ۹ درصد ازجمعیت ۷۱۳ هزار نفری استان معادل ۴۰ هزار نفر به دیابت مبتلا هستند که ۳۰ هزار نفر آنها تاکنون شناسایی شده‌اند و پیش بینی می شود ۱۰ هزار نفر از همین بیمار ناشناخته وجود دارد.
دیابت چهارمین عامل مرگ و میر در کهگیلویه و بویراحمد است و مرگ و میر در زنان دیابتی بیشتر از مردان است.
۷۳ درصد دیابتی‌ها در کشور از بیماری خود آگاهی دارند که این آمار در استان کهگیلویه و بویراحمد بیش از ۵۰ درصد است.
تغذیه نامناسب، کم تحرکی، دخانیات، اضافه وزن و چاقی، سن، فشار خون بالا و اختلال چربی خون نقش اساسی در بروز و تشدید بیماری دیابت دارد.
استان ۷۲۶ هزار نفری کهگیلویه و بویراحمد هم اکنون یکهزار و ۱۰۰ تخت بیمارستانی دارد اما همچنان از داشتن برخی زیرساخت های بهداشت و درمانی محروم است.