امروز همکاران ما در گفتمان زاگرس ،گزارشی را از خانه به دوشی یک روستایی در شهرستان سیروان تهیه کرده اند ،سرپرست خانواده ای که براثر فقر ونداری مجبور شده است در درون یک چادر زندگی کند.
امروز همکاران ما در گفتمان زاگرس ،گزارشی را از خانه به دوشی یک روستایی در شهرستان سیروان تهیه کرده اند ،سرپرست خانواده ای که براثر فقر ونداری مجبور شده تا درون یک چادر زندگی کند . صرفنظر از تمامی مشکلاتی که گریبانگیر مردم شده است و مسئولین بی خیال هم که در میان کوهی از شعارهای خیالی تنها براساس توهمات خود به مدیریت کشور می نگرند،اما در این بین نکته دیگری هم وجود دارد که اینجا مغفول مانده است.
در گذشته های نه چندان دور که حس مسئولیت اجتماعی ،گذشت ،انفاق در بین مردم وجود داشت ،کمتر اتفاق می افتاد تا خانواده ای روستایی اینگونه در کنج تنهایی ،نداری وبی کسی ،در جلوی چشمان نظاره گر هم ولایتی هایش، درون یک چادر شبشان را روز کنند ،اما برخی رفتارها از سوی مدیران باعث شده تا همین یک قلم احساس مسئولیت اجتماعی هم از جامعه رخت بر بندد ،وگرنه محال بود که در دل روستاهای ،ما مردم با چنین رویدادی مواجهه شوند وبگذارند خانواده ای از جنس خودشان در بین چادر وبدون امکانات زندگیش سپری شود .
مسئولین ما این اتفاق یک تلنگری است برای شما ! شمایی که در پروژه های خیالی ،مدیریت جهانی را دنبال می کنید !بیایید در یک قدمی خودتان مشکل یک همشهری ،یک هم استانی و یک هم تبار را حل کنید ،مدیریت جهان پیشکش !
واما قصه خانواده چادرنشین گزارش ما ؛چراغ حسین و خانواده اش با همت شما خیران نیک اندیش روشن می شود ” حسین ” و خانواده اش ساکن روستای حسن گاوداری از توابع شهرستان سیروان استان ایلام است و چند صباحی است که بدلیل مشکلات مالی در زیر چادر، زندگی روزمره خود را می گذرانند و این مرد زیاد تلاش کرد تا بتواند برای خود و خانواده اش سرپناهی تهیه کند ولی تاکنون تلاشهای او نتیجه نداده و هم اکنون علیرغم میل باطنی، خود و همسرش و فرزند دو ساله اش در گرمای تابستان زیر چادر داغ و سوزان و اگر خیران به کمکش نشتابند به یقین بایستی زمستان سرد را هم در این مکان سپری کند و آنهم بدون وسایل گرمایشی و امکانات. چادر نیمه تاریک آنان درعصر لامپ های نئون هنوز با فانوس روشن می شود، چهره خسته مرد خانواده دیگه به فرزند دو ساله اش لبخند نمی زند، نه اینکه مهر و محبت پدری نداشته باشد بلکه در دو راهی گیر کرده که نه راه پیش دارد و پس ، بلکه در عالم خیال خود به دنبال راه چاره ای برای نجات خانواده اش می باشد ولی مشکلات مالی، مانع می شود. “حسین- ن” تا چند سال پیش تحت پوشش بهزیستی سیروان بوده ولی معلوم نیست که چرا این بنده خدا با اینهمه مشکلات از تحت پوشش خارج کرده اند . مشکلات جسمی این مرد خانواده برای همه اهالی روستا زبانزد عام و خاص است و چرا نهادهای حمایتی همچون کمیته امداد و بهزیستی تاکنون بدنبال رفع مشکل آن نبوده اند، جای سئوال است. حسین و خانواده اش در این دنیای کرونایی بدلیل نبود امکانات بهداشتی هم اکنون در بدترین شرایط زندگی می کنند و منتظر دستان سخاوتمندانه شما خیران هستند تا شاید ادامه زندگی برای آنان هموار شود. از چهره مرد خانواده پیداست که سالهای سختی را پشت سر گذاشته و آنچه در سر پرورانده برایش فراهم نشده و هم اکنون اول امیدش به خدا و بعد به بزرگوارانی که دستی در بخشندگی و کمک به نیازمندان دارند. حسین فردی سالم و اهل دود نیست و اهالی روستا احترام خاصی براش قائلند ولی مشکلات اقتصادی امروزی باعث شده که نتوانند به او کمک کنند و در مشکلات با او شریک شوند.
ثبت دیدگاه