گفتمان زاگرس ؛ علی اصغر اسدی :گفتن از اهمیت و اثرگذاری آموزش و پرورش در سعادت و شقاوت جامعه آنقدر پرداخت شده و گوشی نشنیده است دیگر نگارندگان را به تهییج سخن راندن در این باب نمیآورد.
دیگر انگار هم برای جامعهی فرهنگیان و هم جامعهی متاثر از آن هیچ اهمیتی ندارد که چه بلایی سر مهمترین نهاد تعلیم و تربیت خواهد آمد. گاهی فقط میبایست نگاه کرد و به حال این لشکر پاره پاره که در ادورا مختلف گوشت قربانی دست زیادهخواهان و سهمطلبان بودهاست، گریست.
بارها به درگاه صاحب منصبان گلایه و التماس کردیم که حداقل حوزهی انسانساز جامعه را به دور از حواشی سهمخواهیها نگاه دارند ولی گویا هیچکس صدای صلاح را نمیشنود و رغبتی برای مقابله با زورگویان فرهنگی و غیر فرهنگی ندارند.
بارها گفتهاند و گفتهایم آموزش و پرورش ارث پدر هیچکسی نیست و انگار این بار باید دست به دامان تمام پدران و مادران شویم که نگذارند منفعت طلبان چهار و چند چهار ساله با حرص و طمع سیریناپذیرشان باز هم بنشینند بر سر طاقهی نخنمای آموزش و پرورش و ببرند و بدوزند و عطش قدرتشان را خاموش کنند.
در پایان فقط بخاطر حس مسئولیت و از سر حساسیت به آیندهی نوباوگانمان باید بنگارم که شما که حکم از ملت رنجدیدهی ایلام دارید به چه حقی بر تن رنجور و بی جان نهاد آیندهسازِ اثرگذار به عیش نشستهاید و میخواهید تمامش را به کمال خود معامله کنید.
ای کاش نگاشته اجازه میداد پرده از رخ کریه این فرهنگ غلط کشمکشهای بیمایه و از سر نابخردی بردارم که همگان بفهمند چه در پیش است و چه اندیشیدهاند.
البته اگر در آینده چرخ بر همین منوال بچرخد به ناچار باید شفافتر نگاشت، امید است که موثر افتد .
ثبت دیدگاه