گفتمان زاگرس: در واکاوی آسیب های رفتاری بر علیه منافع یک کشور روشن می شود که دشمنی آشکار به مراتب سهل تر و کم آسیب تر از دشمنی پنهانی است .
چرا که در دشمنی آشکار ، دشمن مشخص است ، عده و تجهیزاتش نمایان و هدفش معین ! لذا بر همان اساس بر تقویت نیروها و تجهیزات افزوده ، راه مقابله اش را سد کرده و زیان هایش به حداقل رسانیده می شود
اما دشمنی پنهان به رفتارها و مواضع خودی نمایی اطلاق می شود که با مواضع و رفتار مثلا دلسوزانه خود از یک طرف به دشمن کد و سیگنال می دهند که چگونه منافع ملی را در معرض آسیب قرار دهد و از سویی نیز زمینه نارضایتی مردم بعنوان مهمترین مولفه امنیت ملی را فراهم و راه را برای نابودی آن هموار می سازند ، تشخیص آگانه یا غیر آگاهانه رفتار این دست افراد با مراجع تخصصی امنیتی است !
درست همین رفتارها ومواضعی که در آستانه مذاکرات دو جانبه بین ایران و آمریکا بعنوان تصمیم کلان عقلانی نظام از روزنامه کیهان بقلم شریعمتداری آغاز و همچنان در سپهر رسانه ای کشور مشهود است
از روزی که روند مذاکره آغاز شده و همگان هم بر موفقبت آمیز بودن آن اذعان دارد ، هر روز بامبول جدیدی را از این روزنامه شاهدیم ؛
یکبار کد می دهد که چرا موضوع موشکی و نیروهای نیابتی بر روی میز مذاکره قرار ندارد
بار دیگر هم بی دلیل می نویسد ؛ تنگه هرمز را می بندیم، از ان پی تی خارج می شویم !
هرچند دستگاه دیپلماسی کشور تره هم برای گفتار و کردار شریعتمداری خرد نمی کند ،اما مواضع ایشان به عنوان نماینده رهبری در روزنامه کیهان می تواند مورد استناد قرار گیرد
مضافا اینکه خروج از ان پی تی یعنی محدکد سازی دسترسی بازرسان سازمان انرژی اتمی به سایت های هسته ای و تبدیل تردید ساخت بمب اتم به واقعیتی که آمریکا و اسراییل سالهاست آن را دنبال می کنند.
بستن تنگه هرمز هم معنایی جز به خطر انداختن امنیت جهانی از آن تعبیر نمی شود همان بهانه ای که لازم است ایران را در زیر فصل منشور هفتم سازمان ملل قرار داده تا زمینه یک اتحاد جهانی برای مقابله با آن فراهم شود !
واکاوی چنین ایده های مخربی معنایی جز هدفمندی برای تحت تاثیر قرار دادن مذاکرات و ایجاد انحراف در ذهن طرف مقابل با هدف های پیش گفته شده از آن در ذهن متبادر نمی شود ، همان مولفه هایی که برای نابودی منافع و امنیت ملی یک کشور کفایت می کند
حال مشخص نیست در حالی که تمام مسولین نظام یک دست با مشخص نمودن مسیر تامین منافع ملی و غرور ملی در چارچوب یک مذاکره در شرایط برابر را دنبال کرده و تا اینجای کار هم از آن رضایت دارند ، اصرار بر این رویه ها از سوی کیهان چه مفهومی دارد؟
چرا مسولین ارشد نظام که بدرستی مسیر عقلانی تامین منافع ملی و صیانت از امنیت ملی کشور را انتخاب و آرامش روانی جامعه را بازتولید کرده اند ، با چنین افراد سمی برخورد لازم به عمل نمی آورند !؟ چرا واقعا کسی نیست دهان افرادی همچون شریعتمداری را ببندد تا دست ها برای تامین منافع ملی بازتر شود؟!
ثبت دیدگاه