به گزارش گفتمان زاگرس: استان ایلام، با همهی ظرفیتها و محرومیت هایش، این روزها شاهد بازیهای سیاسیِ معدود افرادی است که به جای همراهی با حرکت توسعه گرایانه دولت و استاندار، ترجیح میدهند با هیاهوی بی اساس، مسیر پیشرفت استان را مخدوش کنند.
آیا این رفتار، “ایراد بنی اسرائیلی” نیست؟
مردم ایلام در انتخابات ریاست جمهوری، با حمایت قاطع از دکتر پزشکیان، نشان دادند که به دولت اصلاحات و اعتدال اعتماد دارند.
پس از آن، انتصاب استاندار بومی و توانمند، امیدها را برای تحقق وعده های دولت زنده کرد. اما جالب اینجاست که همان معدود چهره های سیاسی که ادعای همراهی با دولت را دارند، امروز در نقش مخالفانِ پیشرفت استان ظاهر شده اند!
ادعای بی پایه: “عدم تغییرات مدیریتی”!
در آستانه سفر رییس جمهور به ایلام، ماشین تبلیغاتی این افراد با انتشار بیانیه های عجولانه، مدعی شده اند که استاندار از نیروهای همراه دولت استفاده نکرده است! اما واقعیتِ آمار و انتصابات، خلاف این ادعا را ثابت میکند:
– معاون سیاسی و امنیتی استانداراصلاح طلب
– معاون اقتصادی استاندار اصلاح طلب
معاون توسعه و منابع انسانی استاندار ؛ اصلاح طلب
مدیردفتر استاندار : اصلاح طلب
مدیرکل بحران استانداری ؛ اصلاح طلب
مدیرکل حراست استانداری؛ همراه دولت و معاون سیاسی دولت روحانی
مدیرکل حقوقی : همراه دولت و فرماندار دولت روحانی
مدیرکل اقتصادی استانداری ؛ اصلاح طلب
– رییس دانشگاههای ایلام، پیام نور و علوم پزشکی: اصلاح طلب
– تمامی فرمانداران شهرستانها اصلاح طلب
– مدیران کل فرهنگ و ارشاد و روابط عمومی استانداری و…یا اصلاح طلب یا از گزینه های ستاد پزشکیان
پس این همه جنجال برای چیست؟
وقتی بیش از ۹۵٪ انتصابات کلیدی استان به چهره های اصلاح طلب و معتدلِ همراه دولت سپرده شده، آیا این هیاهوها چیزی جز “خودخواهی سیاسی” یا “حسابگریهای جناحی” است؟
آیا تعریفِ برخی از “اصلاح طلبی”، فقط “حضور خودشان” است و بس؟
در نتیجه دوستان باید با در گرفتن انصاف و رجحان منافع مردم استان بر منافع فردی ؛
به جای تخریبِ مدیرانی که با کمترین امکانات در حال خدمت به ایلام هستند، بهتر است این سیاسیونِ عزیز، دست از “سیاست بازیهای فرصت طلبانه” بردارند و انرژی خود را صرف همکاری با دولت و استاندار کنند.
اگر دغدغه ی واقعیِ آنها “خدمت به مردم” است، باید بدانند که ایلام امروز، بیش از هر زمان دیگری به “وحدت” و “همدلی” نیاز دارد، نه جنگ قدرت و انتصاب خواهی های بی ثمر.
ثبت دیدگاه