گفتمان علی اصغر اسدی ::در روزهای اخیر، حملات رژیم صهیونیستی به خاک ایران با اهدافی همچون ترور فرماندهان نظامی، دانشمندان هسته‌ای و تخریب تأسیسات دفاعی و موشکی تشدید شده است.
اما نکته قابل تأمل، تمرکز ویژه این حملات بر شهر تبریز است؛ به‌گونه‌ای که از نظر کمیت، بیشترین عملیات‌های پهپادی و خرابکارانه در این منطقه ثبت شده است.
چرا تبریز؟ نقش آذربایجان و پروژه تجزیه‌طلبی
برخلاف تصور اولیه که اسرائیل صرفاً در پی ضربه زدن به توان موشکی یا هسته‌ای ایران است، ریشه‌یابی حملات به تبریز نشان‌دهنده اهداف عمیق‌تر ژئوپلیتیکی است.
تحلیلگران بر این باورند که همپوشانی منافع رژیم صهیونیستی و دولت آذربایجان، به‌ویژه در راستای حمایت از جریان‌های پان‌ترکیستی و تجزیه‌طلبانه، عامل اصلی این تمرکز است.
روابط نزدیک اسرائیل و دولت الهام علی‌اف بر کسی پوشیده نیست. باکو یکی از خریداران اصلی تسلیحات پیشرفته اسرائیلی است و حتی گزارش‌هایی از حضور مشاوران امنیتی صهیونیستی در این کشور وجود دارد.
اسرائیل از طریق آذربایجان به دنبال ایجاد فشار بر ایران در مرزهای شمال غربی است. تضعیف مراکز نظامی و امنیتی تبریز می‌تواند به تحریک جریان‌های جدایی‌طلب در آذربایجان ایران کمک کند.
از اینرو هدف نهایی تمرکز عملیات ها بر تبریز را ایجاد ناامنی در مناطق ترک‌نشین ایران و تقویت گفتمان تجزیه‌طلبان قلمداد کرد.
اسرائیل با استفاده از ابزارهای اطلاعاتی و امنیتی، درصدد است تا بحران‌های قومی را در ایران دامن بزند.
–
بنابراین تخریب زیرساخت‌های دفاعی تبریز می‌تواند مسیر را برای نفوذ بیشتر گروه‌های وابسته به باکو و آنکارا باز کند.
اگرچه تهدیدات هسته‌ای و موشکی اسرائیل همواره در کانون توجه دستگاه‌های امنیتی ایران بوده، اما اکنون باید پرونده‌ای جدید با عنوان “تهدید تمامیت ارضی” گشوده شود.
این موضوع به‌ویژه با توجه به تحرکات اخیر آذربایجان و همدستی پنهان اسرائیل، از اولویت بالاتری برخوردار است.
از اینرو بمنظور جلوگیری از به ثمر نشستن اهداف شوم تجزیه طلبانه متاثر از همپوشانی رژیم جعلی اسراییل و پان ترک ها راهکارهای زیر مورد اهتمام قرار گیرد ؛
– تقویت سیستم‌های پدافندی در شمال غرب کشور به‌ویژه تبریز.
– مقابله فعال با نفوذ اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل در آذربایجان.
– افشای مستندات همکاری نظامی اسرائیل و آذربایجان در سطح بین‌المللی.
– تقویت وحدت ملی و خنثی‌سازی تبلیغات پان‌ترکیستی.
مخلص کلام اینکه ؛ حملات اسرائیل به تبریز تنها یک عملیات نظامی نیست، بلکه بخشی از پروژه‌ای بزرگ‌تر برای تضعیف ایران از طریق بحران‌های قومی است.
اگر این تهدید به‌موقع شناسایی و مهار نشود، ممکن است چالش‌های امنیتی جدیدی در مناطق مرزی ایجاد کند.
بنابراین، دستگاه‌های امنیتی و نظامی ایران باید با هوشیاری کامل، همزمان با مقابله با تهدیدات خارجی، از توطئه‌های تجزیه‌طلبانه نیز جلوگیری کنند