به گزارش گفتمان: ورزش دیگر یک سرگرمی معمول نیست چرا که در بسیاری از کشورها با سرمایه گذاری در این صنعت خصوصا ورزش فوتبال در زمینه های مختلف دستاوردهایی به دست آورده اند که آنها را متمایزتر از سایرین نشان داده است.
ورزش فوتبال در کشور ما از دیر باز جایگاه خاصی در بین جامعه داشته و تماشاگران که اصلی ترین بخش این ورزش هستند در ایران شهره عام و خاص بوده و همواره پرتماشاگرترین بازیهای قاره کهن را ورزشگاه‌های ما به خود اختصاص داده اند اما با این وجود این ثروت مهم با کمال تأسف مورد غفلت واقع شده و تصمیم گیران هیچ برنامه ای برای استفاده از این ظرفیت بالقوه بکار نبسته اند.
اما بلعکس کشورهای حوزه خلیج فارس که روزگاری آرزوی داشتن ورزشگاهی چون استادیوم ۱۲۰ هزار نفری آزادی و حسرت مساوی یا بردن تیمهای ما را در سر می پروراندند اینک با سرمایه گذاری های مفید در این ورزش نه تنها در جهت پیشبرد اهداف خود نگاه دنیا را به خود جلب کردند بلکه در سطح جهانی حرف برای گفتن داشته، گوی سبقت را از ما ربوده و این آرزوی ماست که تصاویر ورزشگاه‌های آنها را از قاب تلویزیون تماشا کنیم.
تفاوت آنها با ما در این است که آنها هزینه می کنند که مردم را به ورزشگاهها بکشانند و از این صنعت مدرن کسب منافع کنند. اما ما نه تنها این سرمایه مهم را با دست خود سوزاندیم بلکه حتی تماشای بازی‌ها را بخاطر پخش تصویر یک خانم در بین تماشاگران با برشهای متعدد به کام مردم تلخ و باعث اعصاب خوردی، نارضایتی و بی اعتمادی سرمایه ملی شدیم.