به گزارش گفتمان زاگرس: شب گذشته، آسمان ایلام نخستین باران پاییزی را بر زمین فرو ریخت؛ بارانی که همچون رحمتی الهی، دل صد‌ها هزار هم‌استانی و میلیون‌ها هم‌وطن را سرشار از شادی و امید کرد.
اما این بارش، تنها نوید زندگی و طراوت نبود؛ بلکه بار دیگر چهره پنهان و تلخ بی‌توجهی به اصول شهرنشینی را آشکار ساخت. کانال‌های دفع آب‌های سطحی شهر ایلام، همانند سال‌های گذشته، نتوانستند وظیفه خود را به‌درستی انجام دهند و زیر پوست رفتار شهروندی را به چالش کشیدند.
علت روشن بود: رهاسازی زباله‌ها در کانال‌ها و جوی‌ها. همین بی‌مبالاتی ساده، مسیر روان‌آب‌ها را مسدود کرد و موجب شد آب باران به خیابان‌ها و پیاده‌راه‌ها بازگردد؛ صحنه‌ای ناخوشایند که نه‌تنها سیمای شهر را مخدوش ساخت، بلکه سلامت و آسایش شهروندان را نیز تهدید کرد.
باران پاییزی، در کنار شور و شعف مردمان، تصویری دیگر نیز به نمایش گذاشت: حجم انبوه زباله‌هایی که از کانال‌ها بیرون زده و در سطح معابر پراکنده شد. این رویداد نشان داد که هنوز فاصله زیادی تا درک و عمل به فرهنگ شهرنشینی و پاسداشت محیط زیست داریم.
درس روشن این بارش آن بود که:
– جوی‌ها و کانال‌ها، محل دفع زباله نیستند.
– کوچک‌ترین اهمال در رعایت این اصل، دودش پیش از همه به چشم خود ما شهروندان می‌رود.
– فرهنگ زیست شهری، نیازمند آموزش، تمرین و مسئولیت‌پذیری جمعی است.
بنابراین، اگر خواهان شهری پاکیزه، ایمن و زیبا هستیم، باید بیش از پیش در آموزش و نهادینه‌سازی فرهنگ شهرنشینی بکوشیم. باران، نعمتی است که باید به زندگی و سرسبزی بینجامد، نه به آشفتگی و بحران در معابر شهری.
ثبت دیدگاه