به گزارش گفتمان زاگرس: بخشی از التهابات بازار ناشی از گرانفروشی و کمفروشی برخی کسبه است و بخش زیادی نیز به دلالان، دولت و نبود نظارتهای کلان بازمیگردد.
این روزها در بازار، بهویژه در اقلام خوراکی، نوساناتی مشاهده میشود که حتی صدای مسئولان را بلند کرده است؛ چه برسد به مردم عادی که شاید تنها در زمان پرداخت یارانه، رنگی از رفاه را تجربه کنند؛ رفاهی که عمر آن کمتر از نیمساعت است.
در کنار این التهابات، برخی کسبه بدون توجه به شرایط اقتصادی مردم، تنها به سودجویی نامتعارف خود میاندیشند؛ مردمی که بسیاری از آنان گرفتار نان شب هستند. سودجویی این افراد تنها به کالاهای اساسی محدود نشده و حتی شیرینترین لحظات مردم را نیز نشانه رفته است.
همه ما گذرمان به شیرینیفروشیهای سطح شهر افتاده است؛ جایی که فروشنده شیرینی را همراه با جعبه وزن کرده و به مشتری تحویل میدهد. جعبهای که حتی اگر خالی یا تنها حاوی چند دانه شیرینی باشد، سود آن برای فروشنده فراتر از خود شیرینیهاست.
نمونهای از این سودجویی در جعبه نیمکیلویی شیرینی مشهود است؛ جعبهای که وزن خالی آن برای فروشنده ۳۲ هزار و ۴۰۰ تومان سود به همراه دارد، بدون احتساب قیمت خود شیرینی. در واقع بهای کاغذ و مقوا بهعنوان بخشی از وزن خالص، با طعم شیرینی به مشتری فروخته میشود.
این فاکتور بهخوبی مساله کمفروشی در بازار شیرینی شهرستان دهلران را نشان میدهد و برای مسئولان و متولیان بازار اثبات میکند که احتکار به بازار شیرینی نیز رسیده است. برخی شیرینیفروشان، طعم شیرین شیرینی را با کمفروشی و احتکار، بدون آنکه خریدار متوجه شود، تلخ کردهاند؛ چرا که بهراحتی از جیب مردم سودجویی میکنند.
ثبت دیدگاه