مربی خارجی سابق تیم فوتبال فولادخوزستان و تیم‌ملی جوانان می‌گوید قانون فدراسیون در خصوص منع ورود خارجی‌ها به فوتبال ایران خوب نیست و باتوجه به اینکه رتبه‌بندی ایران در جهان نیز بالا نیست، این قانون راه پیشرفت را برای ایران محدود می‌کند.
به گزارش گفتمان زاگرس:مربیان زیادی از جمله برانکو، بلاژویچ، لوکا رادمن، اسکوچیچ، ایویچ، استانکو، بگوویچ و میاچ از کرواسی طی سال‌های گذشته در فوتبال ایران شاغل بوده و هستند. نناد نیکولیچ نیز از مربیان اهل کرواسی است که تاکنون حدود ۲۳ سال در عرصه مربیگری فعالیت داشته که ۱۶ سال از آن را در ایران فعالیت کرده است. او در سال‌های حضور در ایران، در خوزستان و تیم فولاد و همچنین تیم‌ملی جوانان ایران حضور داشت.این مربی اهل کرواسی در مورد مسایل مختلف فوتبال ایران و خوزستان به صحبت پرداخت که در ادامه می‌خوانید.
شما به عنوان مربی استعدادیاب کار خودتان را در فولاد آغاز کردید؛ نظرتان را درباره کار در این باشگاه می‌شنویم.
سال ۲۰۰۲ بگوویچ با من تماس گرفت تا برای کار در آکادمی فولاد به ایران بیایم. قبل از آن نیز در کرواسی در حال فعالیت بودم. وقتی با مدیر برنامه‌ام صحبت کردم قرار بود برای شش ماه در ایران کار کنم اما ۱۶ سال در این جا ماندم. در فولاد خوزستان نیز باتوجه به اینکه تنها می‌شد تعدادی را جذب کنیم، متاسفانه استعدادهای زیادی را از دست می‌دادیم. خوزستان استعدادهای خوبی در فوتبال دارد.
زمانی که من به باشگاه فولاد آمدم، آقای رضاییان مدیرعامل باشگاه بود و مسئول آکادمی نیز آقایان نعیم سعداوی و سویلمی بودند. آن موقع از فولاد خوزستان بازیکنانی از جمله میرزاپور، علوی، بداوی، کعبی و کاملی در تیم‌ملی ایران بودند. آن زمان خیلی سخت کار می‌کردیم؛ صبح‌ها هم کار بدنسازی و هم کار تکنیکی و تاکتیکی انجام می‌دادیم و بعد نیز بازیکن‌ها عصر هم با تیم خود تمرین می‌کردند. آن سال‌ها آقای مسعود رضاییان حمایت خیلی خوبی از ما داشت و آقای ربیعه و قنواتی و خیلی از مربیان دیگر خوزستانی نیز در فولاد بودند که از ما حمایت داشتند و همه به هم برای مجموعه فولاد کمک می‌کردیم.
در گذشته تیم‌های پایه فولاد خیلی خوب بودند و شش نفر از این تیم در تیم‌ملی بودند اما اکنون اوضاع متفاوت است و در حالی که بازیکنانی از برخی باشگاه‌های ایرانی در خارج از ایران شاغل هستند اما برای فولاد این گونه نیست و نتوانسته بازیکنی را ترانسفر کند و یک جای کار ایراد دارد.
سطح فوتبال خوزستان را در مدت کار در این استان چطور دیدید؟
من فکر می‌کنم خوزستان یک استان مخصوص و خیلی خوب برای فوتبال در ایران است. فوتبال در خوزستان با همه جای ایران فرق می‌کند. بچه‌های خوزستان با فوتبال به دنیا می‌آیند و آینده را می‌سازند. این که می‌گویند خوزستان برزیلته واقعا یک حرف درست و یک حقیقت است و این استان لایق این لقب است. من اینکه خوزستان برزیل هست را در مدت کاری‌ام در خوزستان دیدم.
شما از همین تیم فولاد خوزستان نیز برای سرمربیگری در تیم‌ملی جوانان انتخاب شدید، کار در تیم‌ملی جوانان چطور بود؟
زمانی که در فولاد بودم به من پیشنهاد سرمربیگری تیم‌ملی جوانان را دادند که من نیز پذیرفتم. حدود چهار سال در این تیم فعالیت داشتم. با بازیکنان زیادی از جمله جهانبخش، محسن مسلمان، حاج‌صفی، سردار آزمون، کریم انصاری‌فر، صوفیانی، خلیل آزاد، بختیار رحمانی و سروش رفیعی که در لیگ برتر هستند، کار کردم. در جلسه‌ای که با آقای کفاشیان داشتم به او گفتم که برای کار در تیم‌ملی جوانان نیاز به چهار سال زمان است تا بتوانیم ایده‌های جدیدی ارائه دهیم و یک تیم جدید بسازیم. به او گفتم که برای ساختن تیم‌ملی نباید فقط در تهران بلکه باید در تمام ایران جستجو کنیم که این کار را هم انجام دادیم.
وقتی که من در تیم‌ملی جوانان مشغول به کار شدم، ۱۹ بازیکن آن فقط از تهران بود و بازیکنان شهرستانی جایی در تیم نداشتند ولی بعد من تست گرفتم و از شهرهای دیگر نیز بازیکن جذب کردیم. من یک مصاحبه با برنامه نود داشتم که گفتم شاید تیم‌ملی جوانان خوب نتیجه نگرفته باشد ولی این بازیکنان در سطح بالایی بازی خواهند کرد. من می‌دانم که آن زمان خوب نتیجه نگرفتیم و شاید استرس و خیلی موارد دیگر تاثیرگذار بود اما آن موقع هم گفتم که باید به این تیم ایمان و اعتقاد داشته باشید و به همین صورت هم شد و بازیکنان همین تیم جوانان به سطح بالای فوتبال رسیدند.
نظرتان در مورد سطح مربیان ایرانی چیست؟
من قلعه‌نویی را به عنوان مربی‌ای که در ایران برنده بوده و زحمت می‌کشد، قبول دارم. زمانی که در تیم‌ملی جوانان بودم با آقای کفاشیان در مورد علی دایی نیز صحبت کردم که او مربی خوبی است و می‌تواند به تیم‌ملی بزرگسالان ایران کمک کند. سال ۲۰۰۲ که وارد فولاد شدم، یحیی گل‌محمدی برای فولاد بازی می‌کرد و همان زمان حس کردم که یحیی می‌تواند مربی بزرگ و آینده‌داری شود.
اکنون نیز مربی جوانی به نام جواد نکونام سرمربی تیم فولاد خوزستان است، در زمان حضور در ایران شناختی از او داشتید؟
بله. به نظر من نکونام به واسطه بازی در اسپانیا تجربیات خوبی کسب کرده است. او مربی جوانی است که فصل گذشته در فولاد توانست جواز حضور در پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا را به دست آورد و این یک امتیاز خوبی برای کشور ایران است که فولاد نیز در لیگ قهرمانان آسیا حضور دارد.
به تازگی با تصویب یک قانون، حضور مربیان و بازیکنان خارجی در فوتبال ایران منع شده است، نظرتان در این خصوص چیست؟
بلاژویچ، بوناچیچ، رایکوف، اسکوچیچ، برانکو و استراماچونی، مربیان بزرگی بودند که به ایران آمدند و کارهای خوبی انجام دادند و به فوتبال ایران نیز کمک کردند. در مجموع مربیان کرواسی زیادی نیز از کرواسی وارد فوتبال ایران شدند که آن‌ها برای ساختن یک مدل جدید در فوتبال ایران به این کشور آمدند ولی اکنون ایران چنین قانونی را در نظر گرفته است که به نظر من ایده فدراسیون در خصوص منع ورود خارجی‌ها به فوتبال ایران خوب نبود و در این مورد اشتباه کرد زیرا باتوجه به اینکه رتبه‌بندی ایران در جهان نیز بالا نیست، این قانون راه پیشرفت را برای ایران محدود می‌کند و خود ایرانی‌ها نیز باید تلاش کنند تا این قانون برداشته شود.
با این وضعیت آینده فوتبال ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من فکر می‌کنم فدراسیون باید راه را باز کند تا مربیان خارجی نیز به این کشور بیایند. ایران کشور خوب و فوتبال‌دوستی است که به پیشرفت هم تمایل دارند. اگر راه ورود خارجی‌ها بسته شود، قاعدتا پیشرفت نیز حاصل نخواهد شد و به مشکل بر می‌خورند.
اسکوچیچ نیز پس از سال‌ها فعالیت در فوتبال ایران به عنوان سرمربی تیم‌ملی انتخاب شد، آیا او می‌تواند در فوتبال ایران موفق باشد؟
اسکوچیچ مربی جوان، با انگیزه و با دانشی است که به واسطه حضور در ایران، از فوتبال این کشور شناخت دارد. من فکر می‌کنم اگرچه کرونا وضعیت را برهم زده است و او تاکنون نتوانسته در تیم‌ملی کار کند اما از نظر فنی و دانش خیلی خوب است و فکر می‌کنم بتواند نتیجه بسیار خوبی کسب کند و ایران نیز به جام جهانی صعود کند.
دوست دارید مجددا به فوتبال ایران برگردید؟
پیش از این نیز پیشنهادهایی از ماشین‌سازی، نفت آبادان و تیم‌های دیگر داشتم که متاسفانه با شیوع کرونا مواجه شدیم. بعد هم که علاقه‌مند به همکاری بودم، قانون منع حضور خارجی‌ها در فوتبال ایران پیش آمد.
در ۱۶ سال حضور در ایران، زندگی در این جا را چطور دیدید؟
۱۶ سالی که در ایران بودم زندگی کردم و لذت بردم. در قطر هم ۲ سال مربیگری کردم اما زندگی در ایران با قطر متفاوت است و ایران و مردمانش را خیلی بیشتر دوست دارم. ایرانی‌ها هم من را دوست داشتند و از همه آن‌ها ممنونم.
از بین غذاهای ایرانی کدام غذا را بیشتر دوست داشتید؟
خورش سبزی و کوبیده را خیلی دوست دارم. (با خنده)
و صحبت پایانی…
خاطرات شیرینی از زندگی در ایران دارم و با بازیکن‌هایم در عروسی‌های زیادی شرکت کردم.
ایسنا