روحانی دست‌هایش را بالا برده!

این که رییس جمهور از مردم می‌خواهد لعن و نفرین خود را نثار آمریکا کنند نه دولت او، یعنی اینکه حسن روحانی به مرحله درماندگی رسیده است

مصطفی داننده درعصر ایران نوشت- روحانی می‌گوید:« مردم برای کمبود و مشکلات، اگر می‌خواهند لعن و نفرین کنند، این لعن و نفرین آدرسش کاخ سفید در واشنگتن است، کسی به مردم آدرس اشتباه ندهد.»

 ادبیات رییس جمهور نشان می‌دهد که «شیخ دیپلمات» حسابی خسته شده است. خسته از شرایط کشور و اینکه به هر دری می‌زند تا قفلی باز شود اما باز آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

این که او از مردم می‌خواهد لعن و نفرین خود را نثار آمریکا کنند نه دولت او، یعنی اینکه حسن روحانی به مرحله درماندگی رسیده است و خود می‌داند که مردم از او و دولت‌اش ناایمد شده‌اند. دولتی که با نام امید به سرکار آمد حالا تبدیل به نماد ناامیدی در کشور شده است.

حرف‌های روحانی را می‌شود اینگونه برداشت کرد که او دست‌هایش را بالا برده و  منتظر پایان دوران تلخ دور دوم ریاست جمهوری‌اش است. روزگار بعد ۹۶ و آن انتخابات پرشور برای روحانی به سامان نشد و ستاره اقبال او مطابق نیفاد. آمریکا از برجام خارج شد، مشکلات اقتصادی از در و دیوار کشور بالا رفت و در نهایت کرونا بر سر ایران و جهان خراب شد.

شاید اگر امروز خبرنگاری از رییس جمهور بپرسد اگر به ۴ سال گذشته برگردید چه کاری را انجام نمی‌دهید، پاسخ بشنود که در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم ثبت نام نمی‌کردم.

بر کسی پوشیده نیست که تحریم‌های آمریکا مشکلات بزرگی را بر سر راه اقتصاد ایران بوجود آورده است. تحریم‌هایی که در طول تاریخ جمهوری اسلامی بی‌سابقه بوده است. هیچگاه فروش نفت ایران نزدیک به صفر نبوده و طرف‌های تحریم کننده سفت و سخت مواظب دور خوردن تحریم‌ها نبودند.

تحریم هست اما باید قبول کرد که دولت روحانی به ویژه تیم اقتصادی و سیاست خارجی او، هیچ نقشه راهی برای ادامه مسیر نداشتند. گویی نقشه آنها تنها تا توافق هسته‌ای بود. آنها به یاد این مسئله نبودند که ممکن است سنگ مو بوری راه توافق را ببندد و  ایران مجبور باشد برای ادامه دادن به مسیر دیگری متوسل شود.

اگر دولت بعد از خروج آمریکا به خود می‌آمد شاید امروز شاهد این حجم از مشکلات نبودیم. روحانی باید تصور می‌کرد دولت را از رییس جمهور قبلی با این شرایط تحویل گرفته است و به مردم وعده تغییر شرایط را داده است. باید هرکاری که می‌شد، می‌کرد اما رییس جمهور ایستاد تا شاید دست غیبی دوباره راه برجام را باز کند.

یادمان نمی‌رود که در دولت اول روحانی، مردم با ثبات قیمت روبرو بودند. دوارن بیدار شدن و روبرو شدن با هر قیمتی تمام شده بود اما انفعال رییس جمهور و تیم او، کاری کرده است که بخشی از مردم آرزوی روزهایی را دارند که احمدی نژاد رییس جمهور ایران بوده است.

دیگر زمانی هم برای جبران روزهای رفته نمانده است و باید منتظر انتخابات ۱۴۰۰ باشیم و ببینم طرح نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری برای وضعیت کشور چیست و البته ببینیم در آبان ماه نام کدام فرد از صندوق‌های انتخاباتی آمریکا بیرون می‌آید.

در پایان این نوشتار به رییس جمهور روحانی یادآور می‌شوم، بهتر است به دنبال نقش خود در مشکلات کشور باشد نه سران کاخ سفید.