از همان ساعتی که آموزش وپرورش برای نمایش توانمندی خود وبی توجه به هشدارهای دلسوزان بر بازگشایی بی ضابطه مدارس آن هم ۱۵روز قبل از موعد واقعی خود اصرار داشت ،ما بروز چنین روز تلخی را برای معلمین ،دانش آموزان واولیای آنان پیش بینی کرده بودیم.
گفتمان زاگرس:امروز در خبرها خواندیم که متاسفانه براثر ویروس کرونا ۵معلم ایلامی جان خود را از دست داده است واین خبر تالم بار موید وجود آتش زیرخاکستریست که در مدارس و مراکز آمورشی استان روشن است ،آتشی سهمگین که جان قشر فرهیخته جامعه را هدف قرار داده است .
از همان ساعتی که آموزش وپرورش برای نمایش توانمندی خود وبی توجه به هشدارهای دلسوزان،بر بازگشایی بی ضابطه مدارس آن هم ۱۵روز قبل از موعد واقعی خود اصرار داشت ،ما بروز چنین اتفاق تلخی را برای معلمین ،دانش آموزان واولیای آنان پیش بینی کرده بودیم.
از ما رسانه ها ودغدغه مندان اصرار بر مخاطره آمیز بودن بازگشایی مدارس فاقد امکانات حداقلی بهداشتی بود واز جانب مدیران آموزش وپرورش انکار خطر و اصرار بر بازگشایی مدارسی که به مثابه دامی برای گرفتار نمودن معلمین و تبدیل دانش آموزان به ناقلین پرخطر وخاموشی که روشن کننده بحران کرونا در جامعه تلقی می شدند.
مدیرانی دستگاه انسان سازی که به جای ادای وظیفه و انجام رسالت صیانت از جان فرهنگیان ،تنها بر اجابت دستورات فاقد بنیان مسئولین بالادستی خود تمرکز کرده بودند !مدیران بالا دستی که در راستای تحکیم پایه های صندلی مدیریت خود خواسته یا ناخواسته مجری اوامر دستان پنهان مافیای قدرت وثروتی بودند که جان مردم را ریل جابجایی ثروت چند ده هزار میلیارد تومانی ناشی از بازگشایی مدارس نمودند !
اگر امروز می بینیم که ویروس کرونا بی محابا جامعه را به عرصه تاخت وتاز خود در آورده و سیستم نحیف بهداشت ودرمان کشور در مقابل هجمه بی امان آن خسته و بی رمق شده است ،این وضعیت ارمغان همان اصرارهای بی حاصل مدیران دستگاه آموزش وپرورش است که چشم وگوش بسته خود را در مقابل دغدغه مندان قرار دادند .
با بی تدبیری و بی دقتی دانش آموزان را به ناقلین خاموش پر خطری تبدیل نموده وآنان را به جان خانواده ها انداختند ،تا نتیجه همان بشود که انتظار می رفت ؛”چند برابر شدن جمعیت مبتلایان وافزایش خیره کننده مرگ ومیرهای ناشی از آن “!! “مرگ ۵معلم بعنوان ارزشمند ترین داشته ها وسرمایه اجتماعی جامعه” !
معلمی که در تمام جوامع جهانی از مقامی مافوق تمامی مقام ها برخوردار است ،سرمایه ای ارزشمند و متاعی گرانبها که با هیچ ارزشی قابل معاوضه نیست! اما خاموش وبی سروصدا قربانی می شوند ! تا خسران ناشی از خاموش شدن شمع وجود این عزیزان ،جامعه ای را به تاریکی بکشاند . سرمایه های پایداری که حتی این روزها نامشان در زمره دریافت کنندگان واکسن آنفلوانزا هم نیست !
آری ! این کرونا نبود که این ۵عزیز را از جامعه تکیده از انواع واقسام نامرادیها گرفت ! این خسران بزرگ را کسانی به جامعه بزرگ فرهنگیان ارزانی نمودند که بی توجه به انذارها وهشدارها ،مرغشان فقط یک پا داشت ! “مدارس باید حضوری برگزار شوند”ولو به قیمت از دست رفتن پنج همکار فرهنگی وآلوده شدن صدهها نفر از هم استانی ها و وداع تلخ و خاموش دهها هم استانی با زندگی !حال چه کسی مسئول این خسران بزرگ است ؟!
ثبت دیدگاه