واکنش مجری شبکه ۵ به تبریک محسن هاشمی به خاطر سقوط ترامپ یادآور سردرگمی صدا و سیما در قبال سقوط صدام با حملۀ آمریکا در ۱۷ سال قبل است!
عصر ایران؛ مهرداد خدیر- دست‌پاچگی خانم مجری شبکۀ پنج تلویزیون در قبال تبریک محسن هاشمی رییس شورای شهر تهران به خاطر سقوط قریب‌الوقوع دونالد ترامپ رییس جمهوری آمریکا نشان می‌دهد صدا و سیما دچار همان گرفتاری‌یی است که در نوروز ۱۳۸۲ و در پی حملۀ آمریکا به عراق بود و نمی‌دانست سقوط صدام حسین را تبریک بگوید یا نه!
چرا که از یک سو صدام عامل شروع جنگ هشت ساله و پُر‌خسارت به ایران بود و از جانب دیگر جمهوری اسلامی با حملۀ آمریکا به عراق موافق نبود و طی سه هفتۀ اول فروردین ۱۳۸۲ خورشیدی هر شب یک کارشناس و غالباً هم ناشناخته را به تلویزیون می‌آوردند تا ثابت کنند جنگ بر سر نفت است و آمریکا موفق نخواهد شد و از این قبیل تحلیل‌ها و معلوم نبود برخی از آنها را از کجا پیدا کرده اند و بعداً چه شدند!
ایرانیان اما در آغاز نوروز ۱۳۸۲ در حالی به تعطیلات رفتند که صدام حسین از ایستادگی سخن می‌گفت و ۱۸ روز بعد وقتی از تعطیلات بازگشتند صدام سقوط کرده بود!
بعد از ظهر همان روزی که صدام حسین سقوط کرد و آمریکایی‌ها بغداد را تصرف کردند در تهران و در حسینیۀ ارشاد مراسمی به مناسبت سالگرد درگذشت دکتر یدالله سحابی از پیشگامان نهضت مقاومت ملی و از یاران مصدق و بازرگان در ایران برپا شد و فرزند او که خود از چهره‌های سرشناس سیاسی بود پشت تریبون قرار گرفت.
مهندس عزت‌الله سحابی اما در ابتدا از پخش شیرینی در بازار تهران به مناسبت سرنگونی حاکم عراق ابراز تأسف کرد و گفت آنچه در همسایگی ما در جریان است «اشغال عراق» و چنگ‌اندازی به منابع نفتی و تهدید تمامیت ارضی ایران است و نباید موضوع را در حد سقوط دشمن خود به دست آمریکا تقلیل دهیم و شادی کنیم.
وقتی چهره‌ای در اندازه و آوازۀ زنده یاد سحابی با شادی به خاطر سقوط صدام موافق نبود صدا وسیما جای خود داشت هر چند شهامت و صراحت مرحوم سحابی را نداشتند و بیشتر سردرگم بودند.
در آن موقع به همین خاطر این تیتر را بر صفحۀ نخست هفته نامۀ «امید جوان» نشاندم: «سقوط صدام، شادی کنیم یا نه؟!»
۱۷ سال و نیم پس از آن مجری صدا وسیما در واکنش به تبریک فرزند هاشمی رفسنجانی دست پاچه و به او یادآور می شود که آمریکا یک «سیاست» است و حرف هایی از این دست.
فرزند سحابی دربارۀ سقوط صدام به صراحت می گفت شادی نکنیم و فرزند هاشمی رفسنجانی دربارۀ سقوط تقریبا نزدیک ترامپ، قایل به شادی است و با مهارت و زیرکی به تیتر روزنامۀ جمهوری اسلامی استناد می کند: سقوط قاتل سردار سلیمانی و تا بحث شهید سلیمانی پیش می آید طفلک مجری به تته پته می‌افتد!
البته کافی است یکی در گوشی بگوید تبریک اشکال ندارد تا مجری نظر خود را تغییر دهد و آنچه از زبان آنان بیان می شود در واقع نظرات یک اتاق فکر محدود است هر چند به برخی از مجریان مانند دلاوری میدان مانور هم داده اند. البته برای نقد دولت و نه هیچ نهاد خارج از دولت.
داستان اما محدود به صدا و سیما نیست. درست است که ترامپ آمر ترور فرمانده شهید نیروی قدس سپاه در بغداد و تشدید کنندۀ تحریم ها علیه ایران بوده اما می توان حدس زد که اصول گرایی ایرانی ترجیح می داد او بماند تا برجام زنده نشود و اصلاح طلبان یا اعتدال گرایان در ۱۴۰۰ بختی نداشته باشند.
در این میان باز گلی به جمال عبدالرضا داوری از نزدیکان محمود احمدی‌نژاد که آشکارا حمایت می‌کند و مثل صدا و سیما سردرگم و گیج نیست.
جالب این که در سال ۸۲ و طی ۱۸ روز حملات آمریکا و بریتانیا به عراق در همه جای جهان تظاهرات ضد جنگ برپا شد الا ایران!
سه علت داشت:
نخست این که مردم ایران در تعطیلات عید به سر می بردند و نوروز برای ایرانیان چنان مهم است که به هیچ کار دیگری غیر از سفر ودید و بازدید نمی پردازند و نوروز تامسال هم دیدیم که تنها موقعی که تدابیر علیه کرونا را رعایت کردند عید بود. البته به سفر و دید و بازدید نرفتند اما کار دیگری هم انجام ندادند و در خانه سرگرم عید بودند و تلفات کرونا کم شد و بعد از عید دوباره بالا رفت.
دلیل دوم این بود که ته دل آرزو داشتند صدام ساقط شود و دو خط موازی هم به هم رسیده بودند. هم نیروهای انقلابی و ارزشی و ملی که به خاطر ۳۰۰ هزار شهید و ۵۰۰ هزار مجروح و صدها میلیارد دلار خسارت جنگ هشت ساله از صدام متنفر بودند و هم براندازانی که به پروژۀ جرج بوش در صدور دموکراسی دل خوش کرده و مقصد بعدی پس از افغانستان وعراق را ایران می دانستند!
دلیل سوم هم این بود که این گونه تظاهرات را در ایران سازمان تبلیغات و نهادهای حکومتی سامان می دهند و جامعۀ مدنی غایب است.
با این همه برای سازمان حکومتی تبلیغاتی خیلی بد بود که همۀ دنیا به جنگ عراق اعتراض کرده باشد و ما که پرچم دار اعتراض به آمریکا از ابتدا تا انتهای تاریخ بودیم و هستیم در دل شادان و در ظاهر نظاره گرباشیم. پس در اولین جمعۀ پس از تعطیلات عید تجمع محدودی در میدان فلسطین برگزار شد و با مزه این که تظاهر کنندگان در تأیید نطق سخنران علیه حملۀ آمریک به عراق تکبیر سر می دادند و در پایان می گفتند: مرگ بر صدام یزید کافر!
یکی هم نبود بگوید: خوب، آمریکا همین صدام یزید کافر را سرنگون کرده است دیگر!
آن موقع می گفتند سقوط صدام خوب است اما اشغال عراق بد است یعنی کاش خود ما او را سرنگون کرده بودیم و حالا این را هم نمی گویند که سقوط ترامپ خوب است اما روی کار آمدن جو بایدن خوب نیست و لابد انتظار دارند ۷۰ میلیون آمریکایی به نامزد مورد تأیید شورای نگهبان رأی می دادند یا جو بایدن شعار مرگ بر آمریکا سر دهد!
داستان اما آن قدر که مجری صدا و سیما را سر درگم و گیج کرده پیچیده نیست. ترامپ مبتذل که پایش را روی گلوی اقتصاد و مراودات بانکی ما گذاشته بود و می خواست خفه مان کند و زیر توافق هسته ای زده و فرمان ترور مقام ارشد نظامی ایران را صادر کرده بود در آستانۀ رفتن است و روی کار آمدن جانشین او اگر هم خیری نرساند همین که شر کمتری متوجه ایران شود و ما را فقیرتر نکند جای تبریک دارد. ندارد؟
خانم مجری اگر شک دارد از پیش کسوت شان جناب حیاتی بپرسد که ۴۰ سال اخبار رسمی را خواند و دست آخر ارادت خود به ابراهیم حامدی را ابراز کرد!