باآغاز به کار دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی،نمایندگان هم فکر وعمدتا صفر کیلومتر با پرداختن به مسایل بی اهمیت وغیر مرتبط با زندگی مردم، از شعارهای واقعی خود ،یعنی رفع معضلات اجتماعی و تنگناهای معیشتی فاصله گرفته وبا پرداختن به مسایل دست چندمی وبی اهمیت ،نشان دادند که درب همچنان بر پاشنه قبلی ،یعنی شعار دادن برای رسیدن به منافع ومطامع جریانی وباندی چرخیده وپس از مدت کوتاهی و با فروکش کردن تب ناشی از دوران تبلیغات انتخاباتی و بگو مگوهای سیاسی با واقعیتی بنام مانع های بزرگ و نفوذ ناپذیر روبرو شده و یقینا از مواضع وشعارهای خود به صورت خاموش وبی سر وصدا عقب نشینی خواهند کرد.
البته از عقلای مجلس یازدهم که تعداد آنها هم کم نیست انتظار می رود تا بدور از تعصبات سیاسی و پرهیز از نشانه رفتن انگشت اتهام به سوی جریان مخالف فکری خود با واقعیات موجود کشور کنار آمده وبه جای بست نشینی وهدردادن وقت ارزشمند وظیفه نمایندگی ،با هم افزایی وبهره گیری از توان کارشناسان وصاحبنظران،با گشودن قفل زنگ زده بر درب های عقلانیت ،کشور را از بحران کنونی رهایی داده و مسیر را برای برون رفت کشور از وضعیت نابهنجار اقتصادی موجود نجات دهند.
اینکه این روزها هر فرد یا جریانی بخواهد با نشان رفتن انگشت اتهام به سوی مسئولین وجریانات سیاسی مخالف بخواهند بدلیل وضعیت نابسامان جاری از خود سلب مسئولیت نموده ودیگری را مسئول آن معرفی نمایند، راهکار عاقلانه ای به نظر نمی رسد ،چرا که واقعیت امر چیزی جز این نمی تواند باشد که شرایط جاری کشور دستپخت کژ اندیشی ها ،سوء مدیریت ها و برداشت ناصحیح و توهم آلود مدیرانی از دو جناج سیاسی کشور است که پس از چهل سال در نقطه ای به نام ” دولت دوازدهم ” رسوب نموده واز دید مردم چپ وراست، اصلاح واصول ،یقه بسته ویقه باز ،محاسن دار وبی محاسن ،نظامی وآخوند به یک اندازه مسئولند !
هرچند در این نوشتار به دنبال تطهیر دولت روحانی به خاطر برخی تصمیمات وکارکردهای نادرست موثر بر حال وروز کشور نمی باشیم ،اما با جرات می توان به این موضوع مهم اذعان کرد که دولت دوازدهم روحانی با مجموعه بحران های ساختگی وغیر ساختگی از جنس تحریم خارجی وعداوت داخلی ،سیل ،زلزله و اینک کرونا روبرو شد که هر دولت دیگری با بهره گیری از تمام ظرفیت مدیریتی اش نمی توانست در مقابل این حجم از کارشنکی های خارجی وداخلی وبحران های طبیعی وغیر طبیعی دوام آورد .
امروز سیاسیون کشور،نمایندگان مجلس و مدیران غیر همسو با دولت باید به این سطح از درک رسیده باشند که با دست خالی ،قطع منابع وخزانه خالی نمی توان به وعده ها وشعارها عمل کرد .مگر می شود کشوری که در تامین حداقل منابع برای پرداخت حقوق ومزایا ویارانه ماهیانه شهروندانش با مشکل جدی مواجهه باشد ،آنوقت نماینده مجلس آن بجای درک این وضعیت ،به میان مردم رفته واز اجرای طرح ها ،احداث کارخانه ،سد وپالایشگاه وپتروشیمی وایجاد اشتغال برای مردم سخن بگوید!؟
هرچند طبیعی به نظر می رسد که با آغاز مجلس یازدهم ،نمایندگان استان ایلام برای دستیابی به نیازها ومطالبات ،نواقص وکاستی های شهرستان های حوزه انتخابیه در جلسه شورای اداری این مناطق حضور یافته واز نزدیک در جریان این نارسایی ها ومشکلات قرار گیرند واین موضوع را به حساب دغدغه نمایندگان ومسئولیت پذیری آنها ثبت وضبط خواهیم کرد اما کنار آمدن با وواقعیات وپرهیز از شاخ و شانه کشیدن با مشکلات رسوب شده آن هم در شرایط جاری موجود و با دستان خالی موضوعی نیست که نتوان به آن واکنش نشان داد !
نماینده ای که نداند کشور با چه مشکلات بزرگ وموانع جدی برای تامین منابع جاری اش مواجهه است ،اما بدون ارایه راهکار منطقی و تلاش برای یافتن راه در رو ،تنها مشکلات و کاستی ها را طوطی وار تبیین نموده وبی توجه به واقعیتی به نام قطع منابع ارزی ودرآمدی کشور ،باب جدیدی از انتظار آفرینی به روی مردم بگشاید ،باید به فهم سیاسی ودانش اقتصادی واجتماعی او شک کرد !
نمایندگان مردم استان ایلام باید بدانند که بیان وتکرار مشکلات از سوی آنان دردی را دوا نخواهد کرد ،مردم ما بیش از هر فرد دیگری می دانند که وضعیت معیشتی مناسبی نداشته ،حقوق کارگروکامند جوابگوی گرانی های اخیر نیست ،حقوق ها براساس عدالت پرداخت نمی شود ،مردم ایلام بر گردن انقلاب ونظام حق دارند ،نفت وگاز ایلام صرف توسعه دیگرمناطق خواهد شد ،هلیلان از فقر آکنده است ،سامانه گرمسیری به اعتبار نیاز دارد ،ایوان کمربندی ندارد ،ایلام بزرگراه ندارد ،شرکت های نفت وگاز از ظرفیت نیروی انسانی استان استفاده نمی کند ،استان از منافع اربعین بهره مند نمی شود و صدهها مشکل از این دست !!
نمایندگان شریف استان به جای بیان مشکلات جاری که سالهاست از سوی نمایندگان ادوار ،رسانه ها،ائمه جمعه و مردم کوچه وبازار بیان می شود ،با هم افزایی و هم فکری بدون تعصب سیاسی وهمراه نمودن دیگر همکارانشان به یافتن راهی برای حل این مشکلات بیاندیشند ! این را بدانند که ریشه حل تمامی این مشکلات “پول واعتبار ” است . وقتی تمامی راهها بر روی اقتصاد کشور بسته شده وحتی کشورهای دوست هم از پرداختن منابع ومطالبات کشور سرپیچی می کنند ،چطور می خواهند با خزانه خالی به جنگ این هم مشکل بروند ؟! پیش خود اندیشنده اند اگر فردا روزی که این مشکلات همچنان سرجایشان بودند ومشکلات جدید به آنها افزوده شد ،چه پاسخی برای مردم دارند ؟!
به این نکته باید اعتقاد داشت که باسیاهه کردن مشکلات و به بوق وکرنا کردن آنها فقط یاس ونوامیدی در مردم تشدید خواهد شد ،بیان مشکلات نمی تواند رفع مشکلات معنا شود !همه ما سالهاست به نوعی با این مشکلات دست وپنحه نرم می کنیم ،می دانیم که از کجا داریم می خوریم !دوباره کاری هم دردی از کسی کم نخواهد کرد !بنابراین اگر می خواهید هم کشور را از گرداب مشکلات رهایی داده ،هم گره ای از معیشت واشتغال مردم باز کنید ،هم اینکه از تبعات امنیتی واجتماعی ناشی از آن جلوگیری کنید ! فقط واقع بین باشید .
اگر واقع بینانه به مشکلات موجود نگاه کنید ،آن وقت می دانید راه چاره برای رفع آن چیست !می گویند”تشخیص بیماری نیمی از درمان است ” بیراه هم نمی گویند ،چرا که عدم تشخیص درست ،یعنی تجویز نادرست ،تحویز نادرست یعنی غافل شدن از بیماری و پیشرفت آن !تاکنون هرچه که درباره منشاء مشکلات جاری کشور گفته شده است ناشی از تعصب سیاسی و تشخیص نادرست بوده است ،بخاطر همین است که این بیماری روز به روز پیشرفت کرده و اینگونه کشور را دربستر احتضار قرار داده است ! اگر تعصب سیاسی را کنار زده وعقلانی فکر کنید ،می دانید چه گفته ام !!
ثبت دیدگاه