گفتمان زاگرس علی اصغر اسدی ::این روزها حتمادرمحاورات روزانه سیاسیون ،مسئولین ،رسانه ها وفضای مجازی با واژه انقلابی وانقلابیگری برخورد کرده اید . واژه ای که تامل در شیوه بکارگیری آن روایتگر تغییر کاربری آن از پیشبرد اهداف آرمانی انقلاب ونظام به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاسی ومنافع فردی وجریانی است.
در چشم انداز انقلاب اسلامی بعنوان یکی از بزرگترین انقلاب های ایدئولوژیک معاصر اهداف والایی مشهود است که در آن اخلاق ،سیاست ،فرهنک ،اقتصاد و حقوق شهروندی به خوبی دیده شده و آثار آن در قاموس قانون اساسی کشور بعنوان منشور و محور مدیربت کلان کشور تبلور یافته است .
با پشت سر گذاشتن دهه ها از عمر انقلاب اسلامی و ورود به دوران تثبیت آن ،نه تنها اصول متعددی از قانون اساسی بعنوان شالوده انقلاب در حال خاک خوردن است ،بلکه ظهور وبروز برخی رفتار ها وتعریف های نو از انقلاب وانقلابیگری باعث شده تا با یجاد انحراف در اهداف انقلاب اسلامی ،نوعی انحصار در آن پدیدار شود به کونه ایکه یک جمع قلیل ازطریق مصادره انقلاب، دست قاطبه ملت وزحمتکشان را از آن کوتاه کرده وبا انحصاری نمودن کلید واژه های انقلابی ،مسیر را برای تنگ کردن دایره انقلاب هموار و از آن بعنوان ابزاری بمنظور تحقق اهداف فردی و جریانی بهره گیرند .
ایجاد انحراف در انقلاب اسلامی از طریق زمبن گیر کردن برخی از اصول کاربردی قانون اساسی ناظر بر حقوق سیاسی و اجتماعی ملت ،.واگذاری قدرت مطلق و ماورایی به برخی دستگاههای حاکمیتی و خارج نمودن آنها از دایره پاسخگویی و نظارت ،حرکت به سمت رادیکالیزاسیون نمودن فرآیند های انتخابات ومردمسالاری برگرفته از بُعد جمهوریت نظام در سایه برخی آزادی های بی حد وحصر به افراد، تحت عنوان انقلابی وتربیت آنان به منظور رویارویی مستقیم با برخی سیاستگذاری ها وتصمیمات مغایر با منافع یک جریان سیاسی قدرتمند از طریق برخوردها و رفتارهای خشن وفراقانونی از آثار ظهور وبروز این رفتار با کلیدواژه انقلابیگری است .
همانگونه که گفتیم انقلاب اسلامی ملت ایران در سال ۵۷نتیجه چند دهه تلاش برای به زیر کشیدن نظام توتالیتری فربه ای بود که با نادیده انگاری صول اخلاقی ،سیاسی و حقوق فردی و اجتماعی ایرانیان ،قدرت در انحصار و اختیار عده ای قلیل قرار داشت ،این انقلاب زمانی به اوج رسید که حکومت رکن اصلی پایداری هر سیستم و نظام سیاسی را به دلیل انحصارگری ، رفتارهای قلدرمآبانه ، سیاست خفقان وارعاب ،سرکوب منتقدین و تنگ شدن دایره خودی ها را از دست داد. نتیجه هم این شد که ملت به ستوه آمده از شیوه مدیریت سیاسی واجرایی آن زمان ، انقلاب اسلامی را رقم زدند.
اینکه پس از چهل سال از عمر همان انقلاب ،شاهد رجعت رفتارهایی در سطح جامعه هستیم که می تواند با گذار از اهداف اصلی انقلاب یعنی استقلال ،آزادی و جمهوری اسلامی مبتنی بر رای واراده ملت ،انقلاب را از ریل واقعی خود خارج نموده وکشور را به سطر اول بازگرداند ،زنگ خطری است که ریشه آن را می توان در تعریف انحصاری انقلاب و انقلابیگری ورواج خودسری در کشور جستجو کرد ،موضوعی که می تواند در آینده ای نه چندان دور در مسیر حرکت قطار اقلاب مانعی جدی ایجاد نماید .
اگرنظام در تمهید اندیشی برای نمایش واقعی مقبولیت خود از طریق حضور آزادانه مردم در فرآیند های سیاسی تبلور یافته در انتخابات کوتاهی نماید ،دست دستگاههای نظارتی قدرتمند برای دخالت خارج از ضابطه وبی حد وحصر درانتخابات متعدد برای ایجاد ابزارهای مردمسالاری مورد نظر مردم باز گذاشته شود ،شعبان بی مخ های نوین اجازه جولان در فضاهای متعدد بیابند ،آزادی مصرح در قانون در حصار نگاههای تنگ نظرانه به بند گرفته شود ،افرادی اجازه داشته باشند که بصورت آزادانه و به وقولی گفتنی آتش به اختیار در مسیر دستگاهها و سیستم های قانونگذاری واجرا مشکل سازی و مانع تراشی کنند ،آیا نمی توان گفت در چنین شرایطی از انقلاب صرفا یک نام باقی مانده و استمرار این روند می تواند آثار تخریبی خود را رفته رفته نمایان سازد؟
آنچه که این روزها تحت عناوین و در مناسبت های گوناگون شاهد بروز رفتارهایی از جنس شکل گیری آزادنه اجتماعات اعتراضی با شعارهای ودست نوشته های قابل تامل !توهین وفحاشی آزادانه به مسئولین ،مجریان ومخالفین فکری ،تهدید علنی به حذف فیزیکی مخالفین فکری ،توهین آشکار واهانت به مخالفین فکری ،تهدید ،هتاکی وهوچی گری در حوزه اجتماعی ورسانه شاهدیم ،بازخورد همان تعریف انحصاری با اهداف خاص از واژه انقلابیگری است !
از اینرو باید گفت که با توجه به برخی رویدادهای سیاسی در کشور ،و تعریف های منفعت طلبانه بر اساس منافع جریانی از انقلاب وانقلابیگری که به شکل خط کش گذاری در بین آحاد جامعه منجر به تقسیم بندی صاجبان انقلاب به خودی وغیرخودی شده واز این طریق با تنگ نمودن دایره خودی ها ،یکی از مهمترین مولفه های امنیت ملی یعنی حمایت مردمی را در معرض تهدید جدی قرار داده اند .
برای چلوگیری از آثار تخریبی این رفتار ها وتعاریف سوگیرانه از انقلاب وانقلابیگری که می تواند همچون موریانه ای انقلاب را از درون تهی نماید ،ناگزیریم تعریف جدیدی از انقلابیگری ارایه دهیم ،چرا که باتعریف جدید از انقلابگیری هم انقلاب را از اسیبهای آفت انحصار طلبی عده ای خاص مصون نگه داشته ایم ،هم اینکه با آشتی دادن بخش قابل توجهی از مردم با انقلاب ،بر دامنه حامیان انقلاب خواهیم افزود .
برای تحقق این موضوع مهم ،باید همه دغدغه مندان پای کار آیند ،هم نویسندگان و صاحبنظران اصولگرای معقول و معتدل و دغدغه مندان نظام ،هم صاحبان قلم واندیشه اصلاح طلب پایبند به اصول وارزشهای انقلاب و هم دانایان وصاحبان فکر خارج از این دو جریان مهم سیاسی که انحصار طلبی مدعیان انقلابیگری آنان را از دایره انقلاب ونظام خارج کرده وبه غیر خودی تبدیل کرده است !باید در این موضوع مهم نقش آفرینی نمایند تا انقلاب از گروگان عده ای سینه چاک ابن شعار وابن الوقت خارج شده وبه دامن صاحبان واقعی اش بازگردد .
ثبت دیدگاه