گفتمان، علی اصغر اسدی:: یکی از موضوعاتی که این سالها تعجب همگان را برانگیخته است، مطالبه گر شدن مسئولین کشور در خصوص مسائل و گرفتاری های متعددیست که زندگی مردم را با چالش های گوناگونی روبرو کرده است.
در حالیکه مردم از برخی نابسامانی ها در حوزه های گوناگون زندگی به ستوه آمده و به شیوه های مختلف نارضایتی خود از آن را بروز داده و مسئولین مرتبط را مخاطب نارضایتی خود قرار می دهند، اما مسئولین به جای پاسخگویی و رفع چالش ها، موضعی همسو با آنان اتخاذ می کنند.
اگر بخواهیم به شکلی عریان و بی نیاز از تفسیر به بررسی مسایل و مشکلات مبتلا به مردم بپردازیم، اکثریت این مسایل و مشکلات به صورت مستقیم از ناکارامدی ،سوءمدیریت ها، کم کاری، سیاست ها و نبود راهبرد مشخصی از سوی مسئولین در رده های مختلف مدیریتی نشات می گیرند.
موضوعی که نتیجه آن به صورت گرفتاری و مشکلات رایج در زندگی مردم ظهور و بروز کرده است و مردم نیز در مواجهه با آن در مقطعی به اشکال مختلف با واکنش متناسب مراتب نارضایتی خود را از آن اعلام داشته و در موارد بسیاری به صورت نق زدن نمایان شده است .
این در حالیست که با وجود اینکه مخاطب شکل گیری این وضعیت مدیران و مسئولین کشوری در سطوح ارشد، میانی و پایینی بوده و مردم انتظار دارند با تلنگر آنان، سیاستی اصولی و اقدامی آنی در مرتفع شدن گرفتاری هایشان اتخاذ شود، اما واکنش مسئولین به شکل همنوایی با مردم به نمایش گذاشته می شود.
به معنایی دیگر آنان بجای گام نهادن در مسیر رفع مشکلات و کاستی ها و جلب رضایت مردم، خود نیز در قاموس منتقد ظاهر شده و در توصیه های خود از ضرورت رفع این مشکلات و کاستی ها سخن به میان می آورند.
بررسی مواضع مسئولین در سطوح مختلف به شکلی واضح، مطالبه گری آنان در خصوص رفع گرفتاری ها و مشکلات را نمایش می دهد، آنان در سخنرانی ها و مواضع خود در تریبون ها و فرصت های گوناگون افرادی را خطاب قرار می دهند که تو گویی یک لایه مدیریت نامرئی در لایه های کیهانی کشور را مدیریت می کند.
به معنایی دیگر باید گفت این روزها هم مردم و هم مسئولین کشور، به خاطر انبوهی از مشکلاتی که زندگی آنان راتحت شعاع قرار داده است گارد مطالبه گری و انتقاد می‌گیرند و رفع مشکلات و نابسامانی ها را از کسانی مطالبه می کنند که ظاهراً در جغرافیای کشور قرار ندارند.
واکاوی این رفتار مسئولین یک خروجی بیشتر نخواهد داشت و این است؛ فرار از مسولیت پذیری یا شانه خالی کردن از مسئولیت و توپ را در زمین خالی انداختن !!
اینجا مجالی برای پرداختن به مشکلات بیشمار و ریشه یابی آن نیست، اما همین یک قلم چالش جاده های بی رمق و خودروهای بی رمق تر و کشتار حیرت آور مردم در جاده ها و متعاقبا موضع گیری های مسئولین در جای خود برای اثبات ادعای مطالبه گر شدن آنان کفایت می کند.
در ده روز اول قرن جدید بیش از پانصد هموطن جان خود را از دست داده اند، بی شک خرابی جاده ها، غیر استاندارد بودن خودروها سهم بسیار بالایی از چرایی این کشتار جاده ای را به خود اختصاص داده است .
جاده ها و خودروهایی که بلای جان مردم شده اند و در پشت این بلاخیزی دلیلی غیر از سوء مدیریت، منفعت طلبی و مافیای قدرت و ثروت نخوابیده است، مساله ای که بصورت مستقیم از سیاست گذاری و شیوه مدیریت ها نشأت می گیرد و نوک فلش را متوجه مسئولین کشور می کند.
اگر بخواهیم درصدی از چرایی این رویداد تلخ را متوجه شیوه رانندگی مردم بکنیم، بازهم نمی توانیم مردم را مقصر جلوه دهیم، چرا در چنین فرضی حتی اگر فقدان رعایت اصول رانندگی را عامل تصادفات بدانیم بازهم می توان ادعا کرد، اگر جاده ها اصولی و خودرو ها استاندارد باشند نتیجه حوادث صدمات مالی و جراحت است نه قتل عام مردم در جاده ها !
حتی در این فرضیه هم نباید سهل انگاری و نبود سخت گیری و قاطعیت در صدور گواهینامه رانندگی را در بروز این رفتارهای خطرناک از دیده پنهان داشت که باز هم مسئولین باید پاسخگو باشند.
اما متاسفانه با وجود اینکه تمامی این مسایل دست در دست هم داده اند تا شادی از بین مردم رخت بربندد و حداقل داشته خود یعنی جانشان را فدای بی توجهی ها نمایند، اما واکنش و موضع گیری مسئولین در این وادی دیدنی و البته حیرت آور است.
امروز در جایی خواندم که یکی از نمایندگان استان ایلام در مجلش شورای اسلامی با پای گذاشتن در جای پای مسئولین در واکنش به تصادفات جاده ای، وضعیت جاده ها و خودرو ها را به چالش کشیده است.
اینجاست جایی برای هیچ تردیدی باقی نمی ماند که عنوان کنیم که مطالبه گر شدن مسئولین از فرار آنان از زیر بار مسئولیت ها نشأت می گیرد، چرا که اگر غیر از این بود که تا بحال بجای گاردگیری و عنوان مشکلاتی که مردم بارها آن را فریاد زده اند، حداقل وزیر راه یک دولت به خاطر کم کاری و قتل عام مردم به مسلخ استیضاح کشانیده می شد.
مسئولین ما باید بدانند که رفتار طوطی وار آنان در بیان مشکلات از آنان قهرمان سازی نخواهد کرد، بازگو کردن مشکلات مردم هنر نیست، قهرمان هنرمند مدیری است که با تبیین مشکلات از سوی مردم به جای بازگو کردن آن، راهبردی اصولی برای رفع آنان بیابد.
هنر مدیریت رفع مشکلات است نه بازگو کردن آن !
ثبت دیدگاه