به گزارش گفتمان به نقل از دانشگاه میشیگان آمریکا و به گزارش مرکز سلامت این دانشگاه که چندروز پیش در وب سایت اخبار ان بی سی منتشر شد، آموزش، سواد، اطلاعات و همچنین نحوه آموزش افراد در طول زندگی می تواند راهی برای جلوگیری از آلزایمر یا زوال عقلی باشد.
تجزیه و تحلیل داده‌های بیش از ۷۰۰۰ بزرگسال آمریکایی نشان داد که این عوامل می‌توانند تقریباً ۴۰ درصد از تفاوت‌ها را در میزان توانایی‌های شناختی که افراد تا سن ۵۴ سالگی از دست داده‌اند توضیح دهند.
دانشمندان دانشگاه ایالتی اوهایو نیز در مجله علمی خود گزارش می دهند که تحصیلات، به ویژه در افرادی که دانشگاه را به پایان رسانده اند، بزرگترین تفاوت را در توانایی های شناختی مانند حافظه، قضاوت و تمرکز ایجاد می کند.
محققان داده های حاصل از مطالعه سلامتی و بازنشستگی دانشگاه میشیگان را که بیش از ۲۰۰۰۰ شرکت کننده را برای بیش از ۲۰ سال ردیابی کرده است، تجزیه و تحلیل کردند. پایگاه داده این مطالعه شامل اطلاعات مربوط به درآمد، شغل و تحصیلات شرکت کنندگان، همراه با اطلاعات شخصی مانند سابقه ازدواج، مذهب، افسردگی و توانایی های شناختی، و همچنین شاخص توده بدنی، سطح فعالیت، سابقه مصرف سیگار و سایر جزئیات سلامت جسمی است و این داده ها از مجموعه‌ای متشکل از ۷۰۶۸ بزرگسال که در سال ۱۹۹۶ و سپس ۲۰ سال بعد که بین ۵۴ تا ۶۵ سال سن داشتند، به دست آمد و این شواهد باز هم به تاثیرات آموزش برای جلوگیری از آلزایمر تاکید می کند.
هوی ژنگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، که خود او پروفسور جامعه‌شناسی می باشد می گوید که دلیل اینکه افراد دارای مدرک دانشگاهی در دهه ۵۰ زندگی‌شان از نظر شناختی بهتر عمل می‌کنند، این است که احتمال بیشتری دارد شغلی داشته باشند که باعث استفاده از مغزشان شود.
پس فعالیت بیشتر مغزی، برابر با دوری از زوال عقلی است و افراد آموزش دیده و تحصیل کرده در طول زندگی می توانند بهتر از خود در مقابل آلزایمر محافظت کنند.
او می گوید: اگر شغلی دارید که از نظر ذهنی محرک است، خوش شانس هستید، زیرا همیشه از مغز خود استفاده می کنید. “هر چه چالش های ذهنی در شغل شما بیشتر باشد، بهتر است.”
با این حال، رفتن به دانشگاه در دهه ۲۰ زندگی ما تنها راه برای جلوگیری از زوال شناختی قبل از رسیدن افراد به اواسط ۵۰ سالگی نیست.
تحقیقات قبلی نشان داده است که داشتن سرگرمی ها و علایقی که مغز را تحریک می کند، مانند یادگیری زبان جدید، نقاشی و نوشتن نیز می تواند محافظت کننده باشد.
به گفته کارشناسان، در حالی که محققان طیف وسیعی از چیزهایی را که بر سلامت مغز ما با افزایش سن تأثیر می‌گذارند، تجزیه و تحلیل کردند، این مطالعه به تأثیر ژنتیک که می‌تواند نقش مهمی در عملکرد شناختی بازی کند، توجهی نداشته است.
دکتر توماس ویسنیوسکی، آسیب شناس عصبی و مدیر مرکز تحقیقات بیماری آلزایمر لانگون نیویورک می گوید: تحقیقات ما نشان می دهد که تحصیلات و دسترسی به مراقبت های بهداشتی با انعطاف پذیری مغز مرتبط هستند.
با این حال، این یافته‌ها مبنی بر اینکه عواملی که قابل کنترل به وسیله ی افراد هستند و در جلوگیری از زوال عقل نقش دارند، می تواند خبر خوبی باشد.
محقق دانشگاه اوهایو می گوید: وقتی نوبت به کاهش زوال شناختی می رسد، فعالیت بدنی و رژیم غذایی سالم می تواند بسیار مفید باشد. مدیریت شرایط پزشکی مانند خواب، دیابت، فشار خون بالا و کنترل کلسترول نیز محافظت کننده هستند.
ویسنیوسکی برای نشان دادن قدرت فعالیت بدنی شدید حتی در افراد ۷۰ ساله، او به یکی از مقالات اخیر خود اشاره می کند که در آن دو بیمار مبتلا به اختلال شناختی خفیف تشخیص داده شده بودند و همچنین دارای نشانگرهای بیولوژیکی بودند که نشان می داد ممکن است به بیماری آلزایمر مبتلا شوند، اما هنگامی که بیماران یا بازنشسته شدند یا زمان کار را کاهش دادند، زمان بیشتری برای ورزش شدید داشتند و زمان بیشتری را به ورزش اختصاص دادند. در طول ۱۵ سال در یک بیمار و ۱۸ سال در دیگری، هیچ نشانه ای از زوال شناختی مشاهده نشد. در واقع، شناخت یکی از بیماران اندکی بهبود هم یافت.
ویسنیوسکی می گوید: «آنچه برای قلب خوب است برای مغز نیز مفید است.
آموزش و تحصیلات و تاثیرات آن بر پایداری عقل و هوش در آدمی قابل انکار نیست و نوید خوبی در جامعه امروزی است که با وجود انبوه مبادله‌ی اطلاعات و درگیری های بی شمار ذهنی، شاید در آینده شاهد بیماری آلزایمر نباشیم و یا موارد اندکی را با شدت پایین و خفیف ببینیم.
ثبت دیدگاه