بساط پزشکان کیسه دوز را در درمانگاه های خصوصی جمع کنید / دست درازی به جیب بیماران مناطق محروم پذیرفتنی نیست

گفتمان: مجتبی کاور :: وقتی که امکانات رفاهی و درمانی نباشد ، پزشک نباشد در مناطق کمتر توسعه یافته و محروم از امکانات پزشکی زندگی کنی بدون شک یا باید ؛ آوره شهر ها با هزینه گزاف را متحمل شوی، یا باید درد را به جان خرید تا جان بدهی، یا باید جیب پزشکان کیسه دوز را پر کنی تا پی بیماری خود را بگیری !

با افزیش جمعیت و ساختار زندگی شهر نشینی شاهد افزایش بیمارهای گوناگون در سطح جوامع بشری هستم، بیماری های که شاید بیشترآنها بر اثر فشار روحی ، کاری ، زندگی ،شرایط محیطی و حتی تغذیه اتفاق بیافتد و افراد برای برون رفت از شرایط موجود به دنبال درمان می روند تا شاید طبیبان با نسخه ای ، آلام پر از درد آنها را بهبود ببخشد و از شرایط سخت بیماری که ، با خود دارند رهایی پیدا کنند .

اما اگر در شهری زندگی کنی که فاقد امکانات پزشکی باشد بدون شک علاوه بر درد باید رنج سفر را به جان خرید و پی درمان بود که در شرایط کنونی مشکلات اقتصادی و معیشتی که زندگی بسیاری از مردم را تنگنا قرار داده این امکان را از شما می گیرد و در نهایت باید در گوشه ای گز کرد و از درد به خود پیچید و باید منتظر مان تا شاید پزشکان رهگذر یک روز در هفته به درمانگاه های بخش خصوصی به شهر شما شرف یاب شوند و گروهی بیمارن را ویزیت کنند !

نبود امکانات پزشکی ، محرومیت ، فقر درمانی و از همه مهتر خلع نبود پزشکان متخصص در شهرستانهای استان ایلام بخصوص جنوب استان سبب شده برخی از درمانگاه های بخش خصوصی برای پر کردن این خلع با آوانس دادن به پزشکان به دنبال بهره مندی مالی خود از شرایط موجود باشند شرایطی که متاسفانه نظارتی بر آن نیست وپزشکان به صورت گروهی در کمتر از نیم روز بیش از ۵۰نفر را ویزیت می کنند موضوعی که بسیار درد ناک تر از دربیمارانی است که از درد به خود می پیچند ! اینجاست که باید به نحوه طبابت این پزشکان شک کرد که بیشتر به دنبال بهره مالی است تا خدمت به بیمارن!

به راستی چرا باید مردم علاوه بر محرومیت درمانی جیب پزشکان کیسه دوز در درمانگاه های بخش خصوصی که هیچ گونه نظارتی بر آنها نیست را پرکنند و کسی هم نظارت کافی بر تخلفات آشکار آنها ندارد ؟ اینکه برخی به خاطر نبود پزشک در مناطق کمتر توسعه برای کیسه دوزی و دست درازی به جیب مردم دردرمانگاه های بخش خصوصی برای ساعتی حضور پیدا می کنند پذیرفتی نیست . به راستی نقش نظارات بر درمان دقیقا کجای کار است؟ آیا پزشکان ساعتی مجوز حضور وطبابت در درمانگاه های بخش خصوصی را دارند که این چنین بیماران را سرکیسه کنند ؟ البته بناید از حق گذشت که برخی پزشکان با جان دل و تنها بر اساس وظیفه انسانی و نوع دوستی در مناطق کمتر توسعه یافته حضور پیدا می کنند و به بیمارن خدمت می کنند که حساب آنها و نوع طبابت آنها با پزشکان کیسه دوز جدا است .

باتوجه به نبود امکات پزشکی و از طرفی کمبود پزشک متخصص در مناطق مختلف استان بخصوص جنوب استان می طلبد مسئولان نظارت بر درمان به صورت جدی با پزشکان متخلف و کیسه دوز برخورد جدی و درمانگاه های بخش خصوصی که نظارت کافی بر اداره امورکاری خود را ندارند برابر قانون برخورد کنند تا شاهد تضعیف حقوق بیمارن در این درمانگاه ها نباشیم و نظارت بر درمان فقدان نظارت بر عملکرد پزشکان و درمانگاه ها را جدی‌تر دنبال کند .