بیکاری در آبدانان ۱۴ درصد!!!؟؟؟

به گزارش گفتمان: نوع محاسبه آماری جمعیت شاغل و بیکار بر اساس فرمولهایی است که در بسیاری جاها با واقعیت های جامعه و زندگی مردم سنخیت ندارد.

این نوع آمار گیری بر اساس تعاریف خاصی از شغل و نحوه فعالیت شخص اخذ میشه که مورد مناقشه بسیاری کارشناسان است.

حال اگر رویدادها را از دریچه آمار و تعاریف مرسوم بازتعریف کنیم در خواهیم یافت که مهمترین پارامتر و شاخصه یک جامعه شاغل وجود و ایجاد شغل می باشد که در بستر آن اشتغال ایجاد و بر اساس آن آمار شاغلین را برآورد می کنند .

در این صورت باید بررسی کنیم که طی چند دهه گذشته چه تعداد شغل در منطقه ایجاد و به چه میزان زمینه را برای ایجاد اشتغال فراهم شده تا اینک به استناد آن آمار جمعیت شاغل در آبدانان را استخراج و اعلام کرد.

نیک میدانیم که شهرستان آبدانان با واقع شدن میان دو کوه در بن بست جغرافیایی واقع و این جبر جغرافیایی در کنار ضعف زیرساختها مانع ای برای ورود صنعت که امروزه مهمترین بستر اشتغالزایی می باشد شده است.

و از طرفی نیز میدانیم که پیشه اصلی مردمان این سامان کشاورزی دیم و دامداری سنتی است بنابراین مولفه ای مناسب برای تشخیص و ارزیابی آمار جمعیت شاغل در آبدانان می توانست باشد ولیکن بر اثر عدم توجه به نیازهای این دو صنعت و نیز خشکسالی های متوالی سالیان اخیر هر دو شغل را در آستانه نابودی و جمعیت شاغل در این عرصه ها را بیکار و بدهکار بانکها کرده است. 

حالا اگر از مبحث آمار و ارقام و تعاریف نظری  خارج و واقعیت‌های جامعه را بنگریم با آمارهای تکان دهنده و دردناکی روبرو خواهیم شد

آبدانان به شهر علم و دانش شهیر بوده و دارای جمعیت جوان تحصیل کرده بسیاری است که در اثر نبود شغل و فرصتهای شغلی بیکاری و مهاجرت را رقم و بطور میانگین در هر خانواده حداقل دو یا سه نفر تحصیل کرده بیکار جویای کار وجود و همینطور در هر خانوار همین تعداد رهسپار دیار غربت جهت اشتغال در مناطق دیگر شده اند.

بطور کلی می توان گفت بیکاری در این خطه بزرگترین معضل اجتماعی و سر منشا گرفتاریهایی مثل فقر و اعتیاد و منزوی شدن جوانان و همینطور مهاجرت بی رویه و دوری از خانه و خانواده شده است.

با تعاریف موجود و واقعیت‌های غیرقابل انکار در میابیم که طی چند سال اخیر نه تنها تلاشی برای ایجاد اشتغال نشده بلکه با سهل انگاری و عدم توجه به ظرفیتها و پتانسیلها  زمینه را برای بیکاری گسترده فراهم و ارائه آمار کاذب فقط سرپوشی بر ناکارآمدی بوده است.